Mniejsza o to

A co mnie to tam obchodzi,
jak w Ameryce rodzi,
jaka w Anglii jest demokracja
i co Roosevelt je na kolację.

Ja chcę kiedyś na Żoliborzu
usłyszeć, jak szumią topole
i jak świerszcze ćwierkają w zbożu,
i jak śpiewa niezżęte pole,

i chcę zobaczyć na Zamku
polską chorągiew na zgliszczach,
a potem niech mnie już zamkną,
a potem niech mnie już zniszczą,

a potem - niech już Sikorski
o Polsce stanowi z Kotem...
Ja po prostu chcę wrócić do Polski,
mniejsza o to, co będzie potem.

koniec 1942

Moja córka

Jeszcze jedna noc przepłakana,
jeszcze się myśli gonią,
to dla niej - moja kochana -
to biegną me myśli po nią!

Jakże ci w tej jesionowej,
drewnianej, zimnej odzieży?
A ona, bezdennie nowa,
uśmiecha się, leży.

A jak z bezdennej rozpaczy
dźwignąć się tyle,
żeby cię jeszcze zobaczyć
przez chwilę?

Widzę cię w sarkofagu
jak Firlejównę w Bejscach...
A pisać nie mam odwagi
ani dla siebie miejsca.

Moje serce

    Moje serce - serce fizyczne -
jest przedmiotem lekarskich dociekań,
i na ogół banalnie życzą mi,
żebym stu lat doczekał.

Moje serce - serce bolesne -
przedmiotem jest niepokoju,
o jedną osobę jest mi
za mało w pustym pokoju.

Kochanki życia - gdzież są?
Czy mnie ktoś wzywa?
Może ta łza pod rzęsą
to moja córka nieżywa?

Od zachwytów aż do otępień
huśta serdeczna huśtawa,
i mówią mi ludzie tępi:
sława.

Niech sobie śpiewa słowik
dla innych wieczory i ranki,
ja bym skonał za zmrużenie powiem
Anki.

Mojemu sercu w Palestynie

Bezlitośnie mijają dni,
miesiące, lata...
Może się tylko śni
inna część świata,

może to jedna ze złud,
co mnie uśmierca:
nowej miłości głód,
inna część serca?

Może to schyłek lat?...
(Mijają lata...)
Więc na co mi inny świat,
inna część świata,

skoro czy tu,czy tam,
w życiu zawiłem
trwale to tylko mam,
co utraciłem?

Mój los

I cóż się ze mną stanie,
kiedy te wiersze dopiszę?
Nic się nie stanie,
wrosnę w ciszę.

A muszę ją mieć,
musi grzmieć!
Niech grzmi paryskimi salwami,
towarzysze.
Będę z wami,
kiedy już nic nie napiszę.