Światopogląd Hamleta

największym przyjacielem Hamleta
był jego światopogląd

nie obawiał się że ten go opuści

wiedział
że nikt go nie przyjmie

świat miał kształt klozetowej muszli
wypełnionej po brzegi
człowiekiem
strawionym przez zło

fatalistyczna wizja
miała nić optymizmu
w uświadomieniu tej prawdy

woda na oczyszczenie
mogła zmyć zaćmę z oczu
roztopić pancerz narosły
na żywym ciele sumienia

To nic

to nic
że wszystko to nic
nic więcej nie chcę prócz tego
mojego nic
i za nic
nic a nic nie dam wam z niego

Tramwajowe zaloty

Kiedy jadę do pracy tramwajem,
Kiedy tramwaj głośno stuka i brzęczy,
To uwielbiam się poprzystawiać
Do..., no właśnie, do srebrnej poręczy.


Coś mnie zawsze ku niej popycha,
A czasami to popchnie mnie ktoś.
Wtedy mocno się do niej przytykam
I dotykam ją ze wszystkich stron.


Wpierw jest zimna, jak wszystkie kobiety,
Lecz że ściskam ją bez ustanku,
To rozgrzewa się wreszcie. Niestety,
Ja wysiadam już na tym przystanku.

Tryptyk "Noc"

Noc bez ciebie

 
 
Noc dziś jest taka jasna,
księżyc złotem się iskrzy,
a ja pewien już jestem,
że nic mi się nie przyśni.
 
 
I tak chciałbym ulecieć
w mych marzeniach do ciebie,
noc dziś jest taka jasna,
liczę gwiazdy na niebie.

Wiersz dziś trudno się pisze,
myśl się trudno wykuwa,
noc dziś jest taka jasna,
księżyc w otchłań się wsuwa,

i już zorze świtają,
blaskiem tęczy na niebie.
Choć noc była tak jasna,
mroczno było bez ciebie.

Noc „szczęścia”

 
 
Była noc jasna gwiazd światłami,
i wokół jakoś cicho było,
i szczęście było między nami...
I nagle wszystko się skończyło.

Była toń morza w falach bieli,
i my byliśmy tam na brzegu,
i księżyc lśnił wśród chmur pościeli...
Nikt nie powstrzymał czasu biegu.

Było coś jeszcze w tę noc szczęścia,
uczucie, co targało sercem,
i tylko ono nam zostało,
i nie zostało nic już więcej.
 
 Noc zapomnienia

 
 
Jest tyle spraw do omówienia
i tyle myśli jest w mej głowie
lecz w tę noc pełną zapomnienia
już chyba więcej nic nie powiem.

Jest tyle słów tak bardzo trafnych
i dobrze znanych mojej duszy
lecz w tę noc pełną zapomnienia
nic mego serca już nie wzruszy.
 
 
I tylko pytam dzisiaj cicho,Bo jedno dręczy mnie pytanie:
- Czy po tej nocy zapomnienia
znów rano jasne słońce wstanie?

Twardziel

 
Słychać krzyki emeryta:
„Kurczę, co się dzieje?!”.
Zażył wiagrę, patrzy, nagle
wszystko mu sztywnieje.