The Sick Rose

O Rose, thou art sick!
The invisible worm,
That flies in the night,
In the howling storm,

Has found out thy bed
O crimson joy;
And his dark secret love
Does thy life destroy.








Chora róża

Różo, tyś chora:
Czerw niewidoczny,
Niesiony nocą
Przez wicher mroczny,

Znalazł łoże w szczęśliwym
Szkarłacie twego serca
I ciemną, potajemną
Miłością cię uśmierca.

(tłum. Stanisław Barańczak)

The Smile

There is a smile of Love
And there is a smile of Deceit
And there is a smile of smiles
In which these two smiles meet.

And there is a frown of hate
And there is a frown of disdain
And there is a frown of frowns
Which you strive to forget in vain.

For it sticks in the Heart's deep Core
And it sticks on the deep Back bone
And no Smile that ever was smiled
But only the smile alone.

That betwixt the Cradle & Grave
It only once Smil'd can be,
But when it once is smil'd
There's an end to all Misery.

The Tyger

The Tyger Tyger! Tyger! burning bright In the forests of the night What immortal hand or eye Could frame thy fearful symmetry? In what distant deeps or skies Burnt the fire of thine eyes? On what wings dare he aspire What the hand dare seize the fire? And what shoulder, & what art, Could twist the sinews of thy heart? And when the heart began to beat, What dread hand? & what dread feet? What the hammer? what the chain? In what furnace was thy brain? What the anvil? what dread grasp Dare its deadly terrors clasp? When the strars threw down their spears, And water'd heaven with their tears, Did he smile his work to see? Did he who made Lamb make thee? Tyger! Tyger! burning bright In the forests of the night What immortal hand or eye Dare frame thy fearful symmetry? Tygrys Tygrysie, błysku w gąszczach mroku: Jakiemuż nieziemskiemu oku Przyśniło się, że noc rozświetli Skupiona groza twej symetrii? Jakaż to otchłań nieb odległa Ogień w źrenicach twych zażegła? Czyje to skrzydła, czyje dłonie Wznieciły to, co w tobie płonie? Skąd prężna krew, co życie wwierca W skręcony supeł twego serca? Czemu w nim straszne tętno bije? Czyje w tym moce? kunszty czyje? Jakim to młotem kuł zajadle Twój mózg, na jakim kładł kowadle Z jakich palenisk go wyjmował Cęgami wszechpotężny kowal? Gdy rój gwiazd ciskał swe włócznie Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię, Czy się swym dziełem Ten nie strwożył, Kto Jagnię lecz i ciebie stworzył Tygrysie, błysku w gąszczach mroku: W jakim to nieśmiertelnym oku Śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli Skupiona groza twej symetrii? (tłum. Stanisław Barańczak) Tygrys Tygrys, tygrys w puszczach nocy Świeci blaskiem pełnym mocy. Czyj wzrok, czyja dłoń przelała Grozę tę w symetrię ciała? W jakiej głębi i przeźroczu Płonął ogień twoich oczu? Czy moc Jego w skrzydłach grała, Że dłoń płomień porwać śmiała? Co za ramię kunsztem siły Sercu twemu sprzęgło żyły? I gdy serce bić poczęło, Czyich stóp i rąk to dzieło? Co za łańcuch, co za młoty, Jaki piec lał mózgu sploty? Na kowadle - czyj chwyt twardy Śmiał ujarzmić twój gniew hardy? Gdy gwiazd włócznie spadły z góry I łzy trysły z każdej chmury, Powiedz, czy ten sam Stworzyciel W ciebie tchnął i w Jagnię życie? Tygrys, tygrys w puszczach nocy Świeci blaskiem pełnym mocy. Czyj wzrok, czyja dłoń przelała Grozę tę w symetrię ciała? (tłum. Jerzy Pietrkiewicz)

The Tyger (Tygrys)

WILLIAM BLAKE (1757-1827)
 
The Tyger
 
Tyger! Tyger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?
 
In what distant deeps or skies,
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?
 
And what shoulder, & what art,
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand? & what dread feet?
 
What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? what dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?
 
When the stars threw down their spears,
And water’d heaven with their tears,
Did he smile his work to see?
Did he who made the Lamb make thee?
 
Tyger! Tyger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?
 
 
Tygrys
 
Tygrys! Tygrys! Jasno płoniesz
Wnocnych  lasów ciemnej toni,
Nieśmiertelne jakież oko
Twą symetrię mogło począć?
 
W jakiej głębi, nieb przeźroczu
Płonął ogień twoich oczu?
Jakich skrzydeł się nie lękał?
Jaka ogień skradła ręka?
 
Jaką siłą i sposobem
Twego serca zwarto obieg,
Aby w piersi bić poczęło?
Jakich strasznych rąk to dzieło?
 
Jaki łańcuch? Jakie młoty
Twego mózgu kuły sploty?
Jaki kowal, w jakiej kuźni
Śmiał nań cęgów zewrzeć uścisk?
 
Gdy się gwiazdy skier pozbyły,
Łzami Niebo napoiły,
Czy uśmiechnął się do siebie?
Jak Baranka stworzył ciebie?
 
Tygrys! Tygrys! Jasno płoniesz
W nocnych lasów ciemnej toni,
Nieśmiertelne jakież oko
Twą symetrię śmiało począć?
 
przełożył Maciej Froński

To Spring

O THOU with dewy locks, who lookest down
Through the clear windows of the morning, turn
Thine angel eyes upon our western isle,
Which in full choir hails thy approach, O Spring!
The hills tell one another, and the listening
Valleys hear; all our longing eyes are turn'd
Up to thy bright pavilions: issue forth
And let thy holy feet visit our clime!

Come o'er the eastern hills, and let our winds
Kiss thy perfumed garments; let us taste
Thy morn and evening breath; scatter thy pearls
Upon our lovesick land that mourns for thee.

O deck her forth with thy fair fingers; pour
Thy soft kisses on her bosom; and put
Thy golden crown upon her languish'd head,
Whose modest tresses are bound up for thee.