VII-

Żegnam cię,ty ypromienna, jasna, kryształowa,
rozkwitająca, bujną wiosną woniejąca,
bądź zdrowa, złota zorzo pogodnego słońca,
czarodziejko potężna, wszechmocna - -
                                    bądź zdrowa!
 
Żegnam cię, ty, co wiedziesz śpiże i miecze
na rozszalałe fale, we wrące płomienie,
na drogi, gdzie strach blady mieszka i ciepienie,
gdzie zaraza strudzoną śmierć za sobą wlecze,
 
nie zdejmując uśmiechu z twarzy ani chłodu
przerażeń w krew nie sącząc; ty, co nowe moce
dajesz ludziom, gdy los ich złamie i zdruzgoce,
i cenniejszą nad wszystko - niepamięć zawodu.
 
Żegnam cię! Jak z innymi, przyszłaś na świat ze mną,
lecz mi cię wydzierano i w końcu wydarto - -
wiaro w życie! żegnam cię! żegnam cię!... Nie warto
żyć bez ciebie, a chcieć cię odzyskać - - daremno...