Wiersze - Siedzi na krześle

Siedzi na krześle

Siedzi na krześle drewnianym
i nic nie wie
że posadziłbym ją
na diamentowym tronie
metafor
 
Siedzi milcząc
z obyczaju
podobna
do dzikich ptaków
 
Zdjęła
jeden pantofel
i nic nie wie
że odcisnęła mała stopę
w podłodze pokoju
 
Jest tak młoda
siedzi zasłonięta irysami
które napisałem dla niej
i nic nie wie