Wiersze - Siedzi na krześle wersja druga

Siedzi na krześle wersja druga

Siedzi na krześle
skrępowana
od stóp do głów
moim uczuciem
 
Mówi coś że biegła
trzymając w ręku
białą chustkę chmurek
 
Mówi tak dużo
rozrzucając po pokoju
garście przygód jak garście liści
 
Lecz ja widzę tylko
złotą górę włosów
która milczy