Sonet 9

O różo zwiędła, przedwcześnie zerwana,
Zerwana w pączku i wśród wiosny zwiędła!
O perło jasna w mroku zagrzebana!
O rzeczy piękna, przez śmierć ostrą ścięta!
Śliwko zielona, którą wichru moce
Zerwały, zanim z drzew spadły owoce.
Bez przyczyn żadnych ciebie opłakałem;
Nic mi nie przyszło z testamentu twego:
Lecz zostawiłeś mi więcej, niż chciałem,
Gdyż nie pragnąłem od ciebie niczego:
     O miły, błagam o twe wybaczenie,
     W spadku mi dałeś niezadowolenie.