Wichr szalał w nocy...

Wichr szalał w nocy, a gdym wyszedł rano,
          Pod niebem bez promieni
Ujrzałem ziemię liściami zasłaną,
          Przepychem twym, jesieni.

Jak żniwo życia mego, czar twej krasy
          Dany na łup zniszczeniu
i nagie, czarne sterczą w niebo lasy
          W zadumie i w milczeniu.

Patrząc, jak zimna zgryza im ulewa 
          Wczorajszy skarb bogaty,
Bądźcie, me serce i duszo, jak drzewa,
          Wznioślejsze od swej straty.