Smutne wyznanie

Smutne wyznanie
 
 

 
 
Najczystsze światło jest gdy świta 
i przecież przyjdzie ta chwila 
w oddali zginie ci mój obraz 
i pod powieką twoją zwiędnie nawet
 
 

 
 
Gdyż moje serce skrzydeł nie ma prawie 
i na paluszkach stąpa całe mile 
wieczorem kiedyś do ciebie zawita 
i moje pismo na kopercie poznasz
 
 

 
 
A wtedy powiesz że się czegoś wstydzisz 
mrok najpiękniejszy zawsze jest gdy zmierzcha 
i nagle będziesz stara wynędzniała
 
 

 
 
Lecz potem słowo sprawi że łzy pierzchną 
to widokówka co mnie już nie widzi 
i uczujesz że miłość została
 
 

 
 

 tłum. T. M. Larczyński
 


 
 
Smutné vyznání
 
 

 
 
Nejčistší světlo je když svítá
a přece příjde chvíle ta
můj obraz ztratí se ti někde v dálce
a nebude už ani ve tvých víčkách
 
 

Protože moje srdce nelétá
a umí chodit jenom po špičkách
jedenkrát večer k tobě přicupitá
a poznáš moje písmo na obálce
 
 

Tu řekneš si že čehosi je škoda
tma nejkrásnější že je když se stmívá
a budeš náhle stařičká a sešlá
 
 

Pak budeš plakat až ti slovo podá
můj pohled který už se nepodívá
a ucítíš že láska neodešla