Tak dumna była z konania (1275)

Tak dumna była z konania,
Że wstyd nam twarze rumienił:
Jak mogło wszystko, co nam drogie,
Tak obce zdać się jej pragnieniu?
Tak rada była z przenosin
Tam, dokąd nikt z nas nie miał trafić
Tak rychło - że Boleśc nasza
Zniżała się niemal w Zawiść -

Przkł S. Barańczak