Wiersze - Ars poetica

Ars poetica

Zdanie które miało być osią krystalizacyjną wiersza
przeniosłem przez miasta i drogi leśne
przez zimy i kobiety
przez ocalenia o których wiem
przez ocalenia o których nic wiem
przez zmiany bielizny ubrania kapelusza
odrzucone przez siebie zdanie
które nic znalazło odpowiedniego sąsiedztwa
pracz lat czterdzieści mój Boże
zdanie o którym mogę powiedzieć wiele złego
ale i wiele dobrego
jedno jest pewne że nie ma w nim gwiazd ani ptaków
ani dzbanów ani pierścieni ani studni ani luster
ani żadnego zwierzęcia z arki symbolów
ani żadnego archetypu
a jeśli jest tu taki którego nie ma w katalogu
i nic jest to również poezja docta
i nic są to słowa odstrzelone od rzeczy
znaki nieprzezroczyste
i nie jest to nie jest
wiem czym to nie jest a nic wiem czym jest