Wiersze - Idąc po burzy po łące

Idąc, po burzy, po łące, po lesie,

       Szukając szczęścia notorycznie,
       Zmierzając tam, gdzie wiatr poniesie
       i błądząc systematycznie.
Od wieków mądrzeć i mądrzeć z wiekiem
       -będąc Człowiekiem.

Nostalgię prosząc, młodość przywołując,
       Co chwila mieniąc osobowości,
       Pokój zawierając i silnie wojując,
       Chętnie przyjmując nowości
Szalejąc za młodu, starzejąc się z wiekiem
       -będąc Człowiekiem.

Kochając szczerze i będąc kochanym
       Marząc, myśląc, słuchając,
       Nie szczędząc sobie wesel, zabawy,
       Każdego wzajem wydając.
Kłamiąc od wieków, niosąc prawdę z wiekiem
       -będąc Człowiekiem.

Oddychając powietrzem tym samym, co inni,
       Dzieląc ze sobą grunt pod nogami,
       Radząc, jak ludzie postępować powinni,
       Zmierzając zawsze własnymi drogami
Zyjąc od wieków, ceniąc życie z wiekiem
       -będąc Człowiekiem.