Człowiek od zakochania powinien przejść do pokochania. To nie jest krok. To jest przepaść.

Człowiek od zarania do późnej starości marzy o inności.
(w kontekście uczęszczania na spektakle teatralne)

Człowiek odbiera sobie życie tylko wtedy, kiedy już nie może nic stworzyć

Człowiek odczuwa przyjemność, kiedy zdobywa zysk.

Człowiek odkrywa siebie, kiedy zmierzy się z przeszkodami.

Człowiek osiągnął sukces, jeżeli wstaje rano i kładzie się spać w nocy, a pomiędzy tym robi to, co chce robić.

Człowiek - persona non grata.

Człowiek po to wymyślił samochód, żeby wygodnie siedzieć stojąc w korkach.

Człowiek podły wszędzie, zawsze jest wolny.

Człowiek pomniejsza siłę człowieka. Świat pozostawia ją nienaruszoną.

Człowiek posiada pewne przewrotne cechy charakteru, które komplikują najprostsze rzeczy.

Człowiek posiada zdolności, które uzewnętrzniają się tylko w przypadkowych okolicznościach.

Człowiek potrafi każde nieszczęście swoje przypisać czyjejś winie.

Człowiek potrzebuje czegoś, co naprawdę lubi.

Człowiek potrzebuje jednego - kogoś do kochania. Jeśli mu tego nie dasz, daj mu chociaż nadzieję. A jeśli nie możesz dać nadziei, daj coś do roboty.

Człowiek potrzebuje tego, co w nim najgorsze, by dosięgnąć tego, co w nim najlepsze.

Człowiek potyka się o kretowiska, nie o góry.

Człowiek powinien być mniej inteligentny i nie dokonywać tylu wynalazków. Jeśli do tego dojdzie, być może utrzymamy stałe tempo rozwoju, znośne dla ludzkiego organizmu. Mam nadzieję, że specjaliści od edukacji na całym świecie zadbają o to zbawienne rozwiązanie.

Człowiek powinien podejmować działania nie po to, żeby być od innego lepszy – lecz ze względu na poczucie sensowności podejmowanych czynów. Motyw decyduje o wartości tego, co dokonujemy.

Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

Człowiek powołany został na świat, a więc jest światu potrzebny.

Człowiek pozbawiony złych nawyków może mieć gorsze.

Człowiek pozwoli sobie na tyle, na ile jest zdolny sobie pozwolić i na tyle, na ile Ty mu pozwolisz

Człowiek prawdziwie religijny nie powinien żałować swej przeszłości - ona była warunkiem jego powołania.

Człowiek - produkt uboczny miłości.

Człowiek przeniósł wszystkie cierpienia i męki do piekła, dla nieba nie pozostało już nic poza nudą.

Człowiek przerzuci pół biblioteki, by napisać jedną książkę.

Człowiek przestaje szydzić w godzinie śmierci.

Człowiek przyzwyczaja się do wszystkiego, jeżeli tylko osiągnie właściwy stopień uległości.

Człowiek pyszny budzi niesmak.

Człowiek robi odkrycie, że ma duszę, ilekroć poczuje, że jego ciało jest pasożytem, przyklejonym do nas robakiem.

Człowiek robi się podobny do swego losu.

Człowiek rodzi się wolny, ale potem zewsząd krępują go łańcuchy.

Człowiek rości sobie pretensje, aby zdarzenia sprzyjały jego intencjom. Lekceważy prawdę, którą propaguje rzeczywistość. Jest głuchy na jej oczywiste argumenty, jeżeli nie głosi ona tego, co odpowiada jego interesom i nie pochlebia jego satysfakcji.

Człowiek rośnie w grze o wielkie cele.

Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata. Człowiek nierozsądny usiłuje dostosować świat do siebie. Dlatego wielki postęp dokonuje się dzięki ludziom nierozsądnym.
Reasonable people adapt themselves to the world. Unreasonable people attempt to adapt the world to themselves. All progress, therefore, depends on unreasonable people. (ang.)

Człowiek rzadko myli się dwa razy - na ogół trzy lub więcej.

Człowiek sam dla siebie jest najdokuczliwszym przymusem. Często trudnym do zniesienia. I niektórzy nie są w stanie siebie znieść.

Człowiek sam jest ślepy. Musi mieć wokół siebie lustra albo inne oczy. Kocha - to znaczy przygląda się sobie.

Człowiek się nie zmienia, człowiek czasem - po prostu - daje się tylko poznać z innej strony.