Atmosferę w rodzinie wciąż jeszcze tworzy matka. To ona jest w domu menedżerem.

Długie miała życie matka, której syn sprawia pogrzeb.

Jakakolwiek by ona była, w jakiekolwiek szaty by ją ubrano, to jest zawsze matka.

Kiedy mama zmarła... mój ojciec jako jedyny nie płakał. Powiedział, że była wielką podróżniczką i że wielkiej podróżniczki nie wolno zatrzymywać.

Mama powiedziała mi, że każdy ma swojego anioła, że każdy ma i będzie go miał.

Mama to miękkie ręce. Mama to melodyjny głos, to chuchanie na uderzone miejsce. Mama to samo dobro i sama przyjemność. Coś, co dobrze jest mieć w każdej chwili życia koło siebie, dookoła siebie, gdzieś na horyzoncie.

Mama złapała się na stwierdzeniu, że jeśli chodzi o związek mężczyzny i kobiety, zawsze jedna osoba jest silniejsza niż druga. Co nie znaczy, ze ta słabsza nie kocha silniejszej, zaznaczyła. [...] Kiedy to powiedziała, nagle rozpoznała siebie jako słabszą stronę.

Matka jest geniuszem dziecka.

[...] matka nie była moim wymysłem ani wynalazkiem sióstr, a jednak wciąż od nowa wyobrażałem ją sobie i zarazem odrzucałem.

Musiała tam być, musiała stać naprzeciw mnie. To było ważne. Jej oczy kryły tajemny kod, którego każdy znak umacniał we mnie poczucie bezpieczeństwa. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, nie podejrzewałam nawet, że matka potrafi kłamać oczyma.

Tu matka wyrzuca na śmietnik dziecko swe, twięrdząc że zamawiała przecież zdrowe.