Bez cierpienia nie zrozumie się szczęścia.

Ból innych nieraz gorzej boli niż własny.

Ból jest mistrzem wtajemniczenia religijnego. Cierpienie żłobi nam duszę: krzesze w niej iskry boskie.

Ból jest najlepszym nauczycielem. Tylko nikt nie chce być jego uczniem.

Ból jest najlepszym sprawdzianem rzeczywistości.

Ból jest pękaniem skorupy, pod którą kryje się zrozumienie.

Ból, który odczuwasz, to ból braku, nie ból utraty.

Ból ma swoją wstydliwość, tak jak miłość.

Ból ma związek tylko z wolą i rodzi się, gdy coś hamuje, utrudnia, krzyżuje realizację jej zamierzeń: niezbędne jest jednak, by temu hamowaniu woli towarzyszyło poznanie.

Ból, na który jest rada, nie jest bólem. Więc nie ma bólu.

Ból nie jest jeszcze śmiercią – przemknęło przez gasnącą świadomość człowieka. Śmierć nie boli. To straszliwe dławienie to życie, męka życia, ostatni cios jaki zadać zdoła.

Ból niewątpliwie ma w sobie coś intymnego.

Ból oczyszcza duszę.

Ból przecierpiałeś przecierp teraz szczęście

Ból samotności... jest nie z tego świata.

Ból to radość, co jeszcze twarzy nie odkryła.

Ból w odróżnieniu od przyjemności nie nosi maski.

Ból złym sędzią, jeżeli mu nie schlebiać głośno. Nie ustaje, a tylko podejrzenia rosną.

Bolą mnie różne nienazwane.

Bólu z bólem nie powinno się nigdy przeciw sobie stawiać. Każdy ból jest sam w sobie, jedyny.

Cierpiał. Naprawdę wierzył, że go nikt nie kocha, a taka świadomość niezależnie od tego, kim jesteś, boli.

Cierpienia tego, kogo się kocha, są moralnie bardziej nieznośne od własnych.

Cierpienie daje prędką dojrzałość.

Cierpienie, gniotąc nas, człowieka zmienia w głaz.

Cierpienie jest istotą życia i wobec tego nie przychodzi do nas z zewnątrz, lecz jego niewysychające źródło tkwi w każdym.

Cierpienie jest kamieniem probierczym naszej własnej wartości.

Cierpienie jest na pewno rodzajem sensu. Bezsens przecież nie boli. Bezsens jest obojętnością.

Cierpienie jest surowym, ale uczonym mistrzem dla tego, kto umie przyjąć od niego niezawodne lekcje.

Cierpienie należy do życia. Jeśli cierpisz, znaczy, że żyjesz. Pogódź się z tym mała dziewczynko.

Cierpienie nic nie wyzwala. To my się z niego wyzwalamy.

Cierpienie nie ima się zmęczonego ciała.

Cierpienie rodzi się wtedy, kiedy oczekujemy, że inni będą nas kochać tak jak sobie to wymyśliliśmy, a nie tak jak powinna objawiać się miłość.

Cierpienie to piękno, bowiem w cierpieniu jest myśl.

Cierpienie to prawda aż do bólu.

[...] cierpienie to stan wewnętrznej samotności, w którym nie może pomóc nic z zewnątrz.

Cierpienie wymaga więcej odwagi niż śmierć.

Cierpienie wymazuje grzechy człowieka.

Cierpienie z powodu zdrady, z powodu miłości, to wielka przygoda. Przecież najlepsze co człowieka może spotkać w życiu to to, że czuje miłość. Także to, że umie płakać, krzyczeć, cierpieć.

Cierpimy, bo czujemy, że dajemy więcej, niż otrzymujemy w zamian.

Cierpimy, skoro tylko potrzebujemy kogoś lub czegoś.