Czasami rodzi się we mnie jakiś głód życia, nie znana tęsknota za spełnieniem się w innych rolach, smakowanie ciała i duszy jeszcze nie poznanej. Odkrywać trzeba do końca.

I proszę, uważaj na słowa. Nawet tęsknota może być nieodwzajemniona.

Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, poczucie własnej słabości, niepewności i lęk, tym większa tęsknota za czymś, co go z powrotem scali, da pewność i wiarę w siebie.

Jak można tęsknić za kimś, kogo się nie zna?

Może to tęsknota wiąże ze sobą wszystkie rzeczy...

Nic z tego, wracają tylko chwile. I najczęśćiej nieruchome jak zdjęcia. Tęsknota za nimi jest jak krzyk.

Nie lekceważmy tęsknoty. Czy nie to w nas jest najsilniejsze? Ostatecznie co ze wszystkiego zostaje, to tylko tęsknota (i zmęczenie).

Nie ma nic bardziej niesprawiedliwego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet gorsze niż nieodwzajemniona miłość.

Nostalgia to tęsknota nie wiadomo za czym.

Tak bardzo za tobą tęskniłam. Przestraszyło mnie to, że tak cholernie tęsknię. Tak nie należy się zachowywać, to niezdrowe. Nie jestem słabą osobą.

Tęsknota jest osadem w kielichu życia.

[...] tęsknota, podobnie, jak każda inna choroba wymaga czasu, by się przełamać i zniknąć.

Tęsknota, tęsknota... Uczucie najbardziej niewypowiedziane, stan próżny wszelakiej ulgi, ucisk serca ciągły i jednostajny.

Życie to tęsknota za czymś, co trudno nazwać.