Dusza ludu jest jak ogień pod granitem.

Dusza ludzka, uwięziona w cielesnym bagnie, jest surowa i niedoskonała. Jej odczucia są jeszcze prymitywne, zwierzęce. Nie można przewidzieć niczego w sposób jasny i pewny.

Dusza ma złudzenie skrzydeł. Ono ją podtrzymuje jak ptaka.

Dusza milczy.
A jeśli przemawia,
To tylko w snach.

Dusza nie wychodzi na fotografii.

Dusza popełnia błędy, gdy umysł jest zdemoralizowany.

Dusza pragnie postu, ciało karnawału.

Dusza siebie najbardziej miłująca, w której wszystkie rzeczy swe prądy i przeciwprądy, swój przypływ i odpływ mają. Och, jakżeby najszczytniejsza dusza najzgubniejszych pasożytów mieć nie musiała?

Dusza - to dziura w bycie... Niektórzy wierzą, że można nią przejść aż na drugą stronę.

I dusza musi być czasem na diecie.

Ile się dusza wzruszy, tyle Boga wzruszy;
O ile dusza w Bogu, o tyle Bóg w duszy.

Jej dusza była mroczna, smutna i zatracona. Dlaczego zawsze dawała się ponieść idiotycznym pomysłom? Dlaczego zachowywała się jak suka?

Każda dusza w swej istocie i sile jest boska. Celem jest objawienie tego, co boskie, poprzez zapanowanie nad zewnętrzną i wewnętrzną naturą.

Kobieca dusza jest strefą erogenną.

Na skrzydłach miłości dusza powróci do domu, do świata idei. Uwolni się z cielesnego więzienia.

Nie mogę go stracić, bo jeśli stracę to ciało, to stracę również i własne i nie zostanie mi nic prócz duszy.

Od czekania dusza rdzewieje.

- [...] Pan uważa, że dusza istnieje, tak?
- Niestety. To rana, która wciąż krwawi i nigdy się nie goi. Można ją usunąć tylko wraz z życiem.

Ponieważ jesteś łagodny i sprawiedliwego ducha, mówisz przeto: Niewinni są oni drobnego istnienia swego. Lecz ich ciasna dusza myśli: Winą jest każde wielkie życie.

Pożądanie zadowoli się każdą, byle jaką. Ale dusza pragnie tylko jednej - jedynej, wybranej.

W duszy człowieka jest tyle piękna, że bez wstydu powinien ją ujawniać.

Wielka dusza powinna mieć w sobie nieprzebrane źródło młodości, która ją utrzymuje zawsze młodą i świeżą pomimo, że zewnętrzna powłoka starzeje się.

Zdziwiło mnie, że psa chciał utopić, a mówi o duszy. Tym bardziej że według mnie dusza dzisiaj towar jak wszystko. Można ją kupić, sprzedać i ceny nie są wysokie. A może zawsze tak było. W jednej książce czytałem, przed wiekami ktoś powiedział, że dusza ludzka to kawałek chleba. Myśli pan, że chleb mógł być wtedy aż tak drogi?