Aktor grając musi uzasadnić swój pobyt na scenie, [...] musi udowodnić, że jest urzędnikiem Pana Boga.

Aktor powinien mieć coś do powiedzenia, nawet jeśli ma niemą rolę.

Aktorstwo dnia codziennego tym się różni od aktorstwa w teatrze, że wszyscy grają przed wszystkimi i wiedzą nawzajem o sobie, że grają.

Aktorzy na scenie nie zachowują się wcale tak jak prawdziwi ludzie. Tylko im się zdaje, że to umieją. Niektórym, tym najlepszym, w pewnym stopniu to się udaje, ale nie na tyle, żeby mnie porwać. Bo jeśli któryś aktor jest naprawdę świetny, wyczuwa się, że on wie, że jest świetny, a to psuje całe wrażenie.

Był czas, gdy aktorki chciały zostać gwiazdami; teraz mamy coraz więcej gwiazd, które chciałyby zostać aktorkami.

Dobre aktorstwo w filmie jest wtedy, gdy go nie widać.

Jeżeli nie mogę być matką, niech przynajmniej będę aktorką. Ja muszę być kimś! I, cokolwiek to jest, chcę być w tym dobra!

Najważniejsze dla aktora to zaistnieć w wyobraźni reżysera.

Para aktorów schwytanych w pułapkę awangardowej sztuki bez śladu fabuły i struktury. Po omacku odgrywają swoje role, pielęgnując cudzy smutek. Cierpiąc cudze cierpienia.

Rasowy aktor, który pożegna scenę, do końca życia gra już tylko człowieka.

W aktorstwie trzeba mieć przed oczyma, że nie wolno grać, tylko starać się być sobą.

W teatrze życia każdy może się ubawić z wyjątkiem aktora.

W związku druga osoba nie jest aktorem, który realizuje nasz scenariusz filmowy.

Widziałem wielkich aktorów grających samych siebie. Wtedy ujrzałem, jak byliby mali, gdyby nie byli tacy wielcy.

Wszyscy ludzie są aktorami - skąd wziąć dla nich repertuar?