Człowiek jest odpowiedzialny za to, czym jest.

Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi.

Człowiek jest pełen potrzeb, ceni tylko tych, którzy mogą je zaspokoić wszystkie.

Człowiek jest po to, aby kochać. Jeżeli nie kocha - to nie żyje.

Człowiek jest podły! I podły jest ten, kto go za to zwie podłym.

Człowiek jest raną życia, śmierć zgojoną blizną.

Człowiek jest stworzony, aby przekraczać siebie.

Człowiek jest szczęśliwy i sądzony albo wolny i nieszczęśliwy.

Człowiek jest tajemnicą - z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.

Człowiek jest tak mocno związany ze sobą, że trudno mu o sobie zapomnieć, można jednak wyrobić w sobie zwyczaj myślenia o innych.

Człowiek jest takim drzewem, które czuje w sobie dobro i dlatego nie chce złych owoców rodzić.

Człowiek jest tedy jeno maską, jeno kłamstwem i obłudą; i w sobie i wobec drugich.

Człowiek - jest to święta rzecz, której krzywdzić nikomu nie wolno.

Człowiek jest twórcą samego siebie.

Człowiek jest tyle wart, ile warte są sprawy, którymi się zajmuje.

Człowiek jest tym, czym jest.

Człowiek jest tym, za kogo się uważa.

Człowiek jest uczniem, cierpienie nauczycielem.

Człowiek jest wdzięczny, lecz człowiek jest też – chwała Bogu – niewdzięczny.

Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu najbardziej brak przeciętnej dobroci.

Człowiek jest wtedy najszczęśliwszy, kiedy dokoła siebie widzi to, co nosi w sobie samym...

Człowiek jest z natury zwierzęciem politycznym.

Człowiek jest z żelaza. Dlatego nie odczuwa czasem kajdan jako obcego ciała.

Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest.

Człowiek jest zły, ale lubi dobroć w innych.

Człowiek jest żyjącym prochem.

Człowiek jestem; nic co ludzkie, nie jest mi obce.

Człowiek kierujący się tylko rozsądkiem, myli się najczęściej.

Człowiek, który dając myśli o zapłacie, zasługuje na oszukanie.

Człowiek, który nie ma nic do stracenia, bywa groźny.

Człowiek, który nie wierzy w siebie, gotów uwierzyć we wszystko.

Człowiek, który opanował swe żądze, jest niewolnikiem rozumu.

Człowiek, który zdobył powodzenie, słyszy już tylko oklaski. Na wszystko inne jest głuchy.

Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

Człowiek łatwo ulega złudzeniu, że to świat obraca się wokół niego, ale wystarczy spojrzeć w niebo, żeby zrozumieć, że wcale tak nie jest.

Człowiek lubi się śmiać. Z innych.

Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

Człowiek ma dwie natury: jedną własną, drugą przypisaną mu przez żonę.

Człowiek ma jeszcze tę wyższość nad maszyną, że umie się sam sprzedać.