Człowiek we własnym życiu gra zaledwie mały epizod.

Człowiek wędruje po świecie w poszukiwaniu tego, czego mu trzeba i wraca do domu, by tutaj to znaleźć.

Człowiek wie, że to miłość, kiedy chce przebywać z druga osobą i czuje, że ta druga osoba chce tego samego.

Człowiek własną pracą i wysileniem do wszystkiego dojść może.

Człowiek wolny idzie do nieba taką drogą, jaka mu się podoba.

Człowiek wolny jest nieprzewidywalny. Nie tylko dla innych. Przede wszystkim dla siebie.

Człowiek współczesny w swoim najbardziej osobistym widzeniu otaczającego świata nie różni się od człowieka sprzed kilkudziesięciu tysięcy lat.

Człowiek wtedy tylko stoi mocno, kiedy stoi na własnych nogach.

Człowiek wydziela zawsze woń ciała – grzeszną woń. Jakże więc niemowlak, który nawet we śnie nie zaznał cielesnego grzechu, miałby pachnieć? Jak powinien pachnieć? Ziuziziuzi? Wcale nie powinien pachnieć!

Człowiek wyrzeka się swoich błędów najpóźniej jak może.

Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

Człowiek z człowiekiem się nie zejdzie, ale góra z górą zawsze.

Człowiek z nowymi pomysłami jest wariatem, dopóki nie odniesie sukcesu.

Człowiek za każdym razem myśli, że coś wytłumaczy, i tylko brnie dalej.

Człowiek zapada chwilą w pamięci drugiego człowieka, jak kamień rzucony w wodę.

Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.

Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę - póki żyje.

Człowiek zawsze nosi z sobą całą swą historię, a także historię ludzkości.

Człowiek zawsze pozostaje sobą, to się nie zmienia. Lecz on sam zmienia się nieustannie i nic na to nie poradzi.

Człowiek zbudowany jest z przeciwności, w tym całe jego dramatyczne bogactwo i urok.

Człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać.

Człowiek zdenerwowany jest zawsze pełen jadu.

Człowiek zdrowy ma zawsze mnóstwo rad dla chorego.

Człowiek zgodny to taki, który się ze mną zgadza.

Człowiek znacznie więcej wie, niż rozumie.

Człowiek zupełnie nie wie, kiedy tonie, która kropla wody wyznacza mu koniec.

Człowiek zupełnie nie tknięty szałem nie wejdzie do świątyni muz.

Człowiek zużywa dziś na wszystko mniej czasu i więcej pieniędzy, i właśnie to nazywa się u nas postępem.

Człowiek zwycięży. Człowieka.

Człowiek żyje krótko. Sprawa przelotowości świata.

Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu. Ma on w sobie dość sił, by pokonać trudności i iść dalej naprzód. Nie sposób rozwinąć się w samotności, z dala od przyjaciół. Można wybrać samotność, ale nie można paść jej ofiarą. Żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Aniołowie udzielają nam rad ustami naszych bliźnich.

Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.
A man can be destroyed, but not defeated. (ang.)

Człowieka tak bardzo pochłaniają myśli i plany na przyszłość, że przypomina sobie o życiu dopiero wtedy, gdy jego dni na ziemi są policzone. Ale wówczas na wszystko jest już za późno.

Człowieka zawsze intryguje, co by było, gdyby... lub też... gdyby nie. Zazwyczaj ta gimnastyka umysłowa nie przynosi żadnego pożytku, ponieważ to, co by się mogło wydarzyć, jest jedną wielką niewiadomą.

Dawniej żądałem od ludzi więcej niż mogą dać: ciągłej przyjaźni, nieustannego wzruszenia. Dziś umiem od nich żądać mniej, niż mogą dać: towarzystwa bez frazesów. I ich wzruszenie, ich przyjaźń, ich szlachetne gesty zachowują w moich oczach całą wartość cudu: są łaską.

Dla człowieka to jeden mały krok, dla ludzkości skok ogromny.

Dlaczego człowiek zabija? Dla zdobycia pożywienia. Ale nie tylko, częściej przecież potrzebujemy napojów.

Dlaczego określać człowieka mianem zwierzęcia rozumnego, skoro u niektórych zwierząt znajdziesz rozumu, ile chcesz?

Do każdego spotkanego człowieka podchodź z uśmiechem.

Do wielkiej sprawy nadaje się jeno człowiek prawy.