Człowiek ma tyle lat, na ile się czuje.

Człowiek ma tyle obowiązków, że unikanie ich staje się podstawowym obowiązkiem.

Człowiek ma w sobie milczenie morza, zgiełk ziemi i muzykę powietrza.

Człowiek ma z gruntu inną naturę niż zwierzęta. Zawiera się w niej władza samostanowienia opartego na refleksji i przejawiającego się w tym, że człowiek działając wybiera, co chce uczynić. Władza ta nazywa się wolną wolą.

Człowiek mądry to nie ten, który wie, tylko który rozumie.

Człowiek mądry nie uważa śmierci za rzeczywistość godną myślenia. Przedmiotem myślenia filozoficznego może być tylko życie.

Człowiek mądry umie uczyć się od wrogów.

człowiek miewa w życiu takie chwile , kiedy lubi otaczać się przedmiotami , które przypominają smutek .

Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale chociaż sam mógłby wykopać swój grób, musi mieć kogoś kto go pochowa.

człowiek mówił do wody
mówił do księżyca
do kwiatów deszczu
mówił do ziemi
do ptaków
do nieba

milczało niebo
milczała ziemia
jeśli usłyszał głos
który płynął
z ziemi wody i nieba
to był głos drugiego człowieka

Człowiek może być biedny, ale jeżeli ma cel i dąży do jego osiągnięcia jest piękny.

Człowiek może być w pełni sobą tylko wtedy, gdy jest w pełni pośród innych ludzi.

Człowiek może być zakochany jak szaleniec, ale nie jak głupiec.

Człowiek może był kiedyś dobry, ale z pewnością było to bardzo dawno.

Człowiek może odrodzić się do prawdziwego i godnego życia w każdym momencie swojego bycia na ziemi.

Człowiek może ogarnąć tak niewiele rzeczy naraz; widzimy tylko to, co dzieje się przed nami, tu i teraz; unaocznienie sobie równoczesnej mnogości procesów, jakkolwiek związanych ze sobą, jakkolwiek się nawet uzupełniających, przekracza jego możliwości. Doświadczamy tego nawet wobec zjawisk względnie prostych. Los jednego człowieka może znaczyć wiele, los kilkuset trudno jest objąć, ale dzieje tysiąca, miliona nie znaczą w gruncie rzeczy nic.

Człowiek może postąpić dziesięć razy źle, potem raz dobrze i ludzie z powrotem przyjmują go do swoich serc. Ale jeśli postąpi odwrotnie: dziesięć razy dobrze, a potem raz źle, nikt już więcej mu nie zaufa.

Człowiek może przeoczyć tylko samego siebie.

Człowiek może przywyknąć do wszystkiego, nawet do zabijania.

Człowiek może sam dla siebie stać się takim kłopotem, że już nie wystarczy mu czasu na zajmowanie się czymś więcej.

Człowiek może się bogacić kosztem bliźnich, ale ubożeje na własny rachunek.

...człowiek może się posunąć o wiele dalej, by uniknąć tego, czego się boi, niżby zyskać to, czego pragnie.

Człowiek może się uśmiechać, a być łajdakiem. Bezlitosnym, zdradliwym, wszetecznym, zepsutym łajdakiem.

Człowiek może wstrząsnąć swoim życiem na dobre i złe.

Człowiek może znieść bardzo dużo, lecz popełnia błąd sądząc, że potrafi znieść wszystko.

Człowiek musi być szalony. Nie potrafi stworzyć robaka, a tworzy dziesiątki bogów.

Człowiek musi coś traktować poważnie, jeśli chce mieć jakąś rozrywkę w życiu.

Człowiek musi czasem chorować. Chociażby po to, żeby poczytać.

Człowiek musi gdzieś dążyć; gdy osiągnie cel, odczuwa zwykle niepokój, pustkę.

Człowiek musi mieć tyleż obawy, co nadziei.

Człowiek musi trwać w przeświadczeniu, że niepojęte da się pojąć; inaczej zaprzestałby wszelkich badań.

Człowiek musi uznać prawa natury czy innych ludzi, gdyż inaczej rozbije się dziś albo jutro...

Człowiek musi wierzyć w parę prostych pojęć, jeśli chce żyć przyzwoicie.

Człowiek musi za wszelką cenę pokonać grawitację Ziemi i mieć w rezerwie przestrzeń, przynajmniej, Układu Słonecznego.

Człowiek myśli sobie to i owo, ale jednak najczęściej to.

Człowiek na starość dziecinnieje.

Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.

Człowiek na tyle istnieje, na ile pamiętają o nim inni.

Człowiek na ziemi jest celem dla ukrytych strzelców.

Człowiek napotkawszy przeszkodę, której nie może zniszczyć - zaczyna niszczyć samego siebie.