Ludzie genialni są podziwiani, bogatym się zazdrości, potężni budzą strach, ale tylko ludziom z charakterem można zaufać.

Ludzie przypominają skarbonkę. Im mniej jest napełniona tym większy robi hałas.

Ludzie rozsądni nie bywają bohaterami.

Ludzie są jak garnki pływające, które wzajem uderzają o siebie.

Ludzie są przeważnie źli.

Ludzie są z gruntu dobrzy - tylko wielkie nieszczęścia i warunki ich zmieniają

Ludzie sądzą, że zrobili dość nie zabijając nikogo. W rzeczywistości żaden człowiek nie może umierać w spokoju jeśli nie zrobił wszystkiego co trzeba, aby inni żyli.

Ludzie się nudzą - tworzą życie pełne komplikacji i dramatów.

Ludzie umierają i nie są szczęśliwi.

Ludzie wierzą, że aby odnieść sukces trzeba wstawać wcześnie. Otóż nie - trzeba wstawać w dobrym humorze.

Ludzie zaczynają sądzić, żeby sami nie byli sądzeni.

Ludzkość dzisiaj dlatego błądzi, że uważa, iż wystarczy pracować dla siebie miast dla Boga.

Ludzkość stale kroczy naprzód, jednak człowiek pozostaje ten sam.

Małość człowieka polega na jego pospolitości.

Milczenie jest pokojem duszy.

Mój dom jest tam, gdzie są moi najbliżsi...

Mówi się czasem o bestialskim okrucieństwie człowieka, ale to strasznie niesprawiedliwe i obraźliwe w stosunku do zwierząt: żadna bestia nigdy nie będzie tak okrutna jak człowiek, tak wyrafinowanie, tak kunsztownie okrutna.

Może kiedy wszystko zostało już powiedziane i przesądzone, chcę się łudzić, że jestem człowiekiem.

Możesz ufać naturze, ale nie człowiekowi.

Na przykład na planecie Ziemia ludzie uważali, że są inteligentniejsi od delfinów, tak dużo bowiem dokonali – stworzyli koło, Nowy Jork, wojny i tak dalej – delfiny zaś nie robiły nic poza buszowaniem w wodzie i leżeniem brzuchem do góry. Delfiny uważały na odwrót: że to one są znacznie inteligentniejsze od ludzi – i to z tych samych powodów.

Na szczęście ludzie to nie tylko tłum, ale i jednostki.

Najlepsza definicja człowieka: istota, która do wszystkiego się przyzwyczaja.

Najlepsze, co możesz uczynić dla drugiego człowieka, to nie dzielić się z nim swoim bogactwem, lecz pozwolić mu
odkryć jego własne.

[...] najlepszym dowodem prawdziwej wielkości człowieka jest przeświadczenie o własnej małości.

Najprostszy człowiek to zawsze jeszcze bardzo skomplikowana istota.

Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego, co można pogłębić i z pokorą przyjąć to, czego pogłębić nie można.

Należy odróżniać ludzi zdolnych od ludzi zdolnych do wszystkiego.

Nawet gdybyś dał człowiekowi wszystkie wspaniałości świata, nic mu nie pomoże jeśli nie ma przyjaciela, któremu mógłby o tym powiedzieć.

Nic człowiekowi nie wydaje się piękniejsze niż człowiek.

Nic nie jest niezmienne prócz przyrodzonych i niezbywalnych praw człowieka.

Nic tak dobrze nie charakteryzuje człowieka, jak jego sposób odnoszenia się do głupców.

Nic tak nie kusi człowieka jak wolność sumienia, ale nic też nie jest dlań tak bolesne.

Nie jest jeden człowiek. Jest szereg kawałków czasu nawleczonych na nitkę jednej pamięci.

Nie każdy musi być wielkim człowiekiem - być człowiekiem to już bardzo dużo.

Nie ma nic niemożliwego dla człowieka,
jeśli nie musi tego sam zrobić.

Nie ma nic piękniejszego jak człowiek czynu zdolny do myślenia i uczucia.

Nie ma nic słabszego na Ziemi niż człowiek.

Nie potrafimy określić chwili, w której człowiek zaczął odczuwać potrzebę myślenia.

Nie umiem tego wyrazić, ale z pewnością każdy człowiek zdaje sobie sprawę, że istnieje jakaś część nas samych gdzieś całkowicie poza nami. Na cóż by się zdało moje istnienie, gdyby ograniczało by się tylko do tego świata?

Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.