Miłość jest jedynym, co trwonione pomnaża się.

Miłość jest jedynym pomostem między widzialnym a niewidzialnym, który zna każdy. Jest jedynym językiem, w którym da się wyrazić lekcje, jakich na co dzień udziela Wszechświat istotom ludzkim.

Miłość jest kluczem, który otwiera drzwi do najwyższej rzeczywistości.

Miłość jest ko­tem. Przychodzi, kiedy ma na to ochotę. Nie py­tając o zda­nie siada na ko­lanach i og­rze­wa cię samą swoją obec­nością. Ma pa­zury, ale i tak wiesz, że faj­nie jest mieć ko­ta.

Miłość jest krucha i nieraz nie potrafimy jej pielęgnować. Radzimy jakoś sobie i staramy się z całych sił, mając nadzieję, że to kruche uczucie mimo wszystko przetrwa.

Miłość jest męką, brak miłości śmiercią.

Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół - na serce - następuje pogoda życia; jeśli pozostaje w głowie - pada deszcz łez.

Miłość jest najbardziej dźwięczną ze wszystkich harmonii.

Miłość jest najtańszą z religii.

Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na Ziemi.

Miłość jest najwyższą siłą wszechświata, to ona wprawia w ruch gwiazdy.

Miłość jest najwyższym sensem istnienia.

Miłość jest namiętnością. Wytrąca z równowagi. Gubi rytm. Zaburza spokój. Zmienia wszystko. Przewraca świat do góry nogami. Wywraca wszystko na lewą stronę, zachód zmienia w południe, a północ we wschód, to, co złe, w dobre, każe otwierać serce bez warunków. W takim obłąkaniu cierpienie i lęk są niezauważalne. Paradoksalnie, bez nich miłość nie ma sensu.

Miłość jest namiętnym poszukiwaniem prawdy innej niż własna prawda, a kiedy się ją poczuje szczerze i całkowicie, miłość będzie trwać wiecznie. Każdy akt miłości, każda chwila serdecznego gestu to uniwersalne dobro, to Bóg lub to, co nazywamy Bogiem-i nie może umrzeć.

Miłość jest niczym innym, jak żądzą nieśmiertelności.

Miłość jest niczym jeśli nie jest szaleństwem, jeśli nie jest absurdem, zakazanym owocem i przygodą w krainie zła. W przeciwnym razie jest czymś przyziemnym i banalnym, jest odpowiednim tematem do spokojnych piosenek na równinie.

Miłość jest niebezpieczeństwem samotnika, miłość ku wszystkiemu, co tylko żyje.

Miłość jest niepojęta dla tych, co jej nie dzielą.

Miłość jest niespokojną i niecierpliwą namiętnością, kapryśną i zmienną powstającą nagle z niczego na widok czyjejś piękności, gasnącą w ten sam sposób.

Miłość jest pełna pułapek. Kiedy chce dać znac o sobie - oślepia światłem i nie pozwala dojrzeć cieni, które to światło tworzy.

Miłość jest piękną bez wątpienia rzeczą,
lecz trzeba, żeby miała twarz człowieczą.

Miłość jest pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy.

Miłość jest podobna tylko do miłości, nie da się jej porównać z niczym innym.

Miłość jest podstawą całego świata.

Miłość jest podstawowym sposobem uczestnictwa w dobru.

Miłość jest pokarmem i jakby żywiołem geniusza.

Miłość jest poszukiwaniem i odkrywaniem, pośpiechem i oczekiwaniem.

Miłość jest potęgą, która niszczy prawa i nadaje nowe.

Miłość jest pożądaniem fizycznym; miłość jest wtedy czysta, kiedy pożądanie czyichś kształtów kojarzy się z zapachem koniczyny i rozgrzanej ziemi, te rzeczy z duszą przychodzą dopiero później albo wcale.

Miłość jest pożądaniem piękna, piękna w samej jego istocie, niezmiennego i wiecznego.

Miłość jest pragnieniem, aby coś komuś dawać, a nie otrzymywać.

Miłość jest prosta jak pojazd.
Problemy sprawiają dopiero kierowca, pasażerowie i droga

Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.

Miłość jest radością świata, słońcem życia, wesołą melodią na pustyni...

Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać do na skraju przepaści.

Miłość jest rzeczą zwyczajną wobec natury, a nawet, jeżeli chcesz, wobec Boga.

Miłość jest ślepa, dlatego lubi ciemności.

Miłość jest ślepa i dlatego obmacuje.

Miłość jest śmiercią. Śmiercią odrębności, śmiercią dystansu, śmiercią czasu.

Miłość jest tchnieniem nieskończonym, które przychodzi skądinąd i zmierza gdzie indziej.