Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.

Miłość to dwie dusze w jednym ciele, przyjaźń - to jedna dusza w dwóch ciałach.

Miłość to dym, co z parą westchnień się unosi; to żar, co w oku szczęśliwego płynie; morze łez, w którym nieszczęśliwy tonie. Czymże jest więcej? Istnym amalgamem, żółcią trawiącą i zbawczym balsamem.

Miłość to dzielenie się światem z drugim człowiekiem.

Miłość to dzielenie świata z drugą osobą

Miłość to głupota robiona we dwoje.

Miłość to jedyna siła, która zmienia wroga w przyjaciela.

Miłość - to jedyny ogień, który przygasa w miarę podsycania.

Miłość to jedyny skarb, który rozmnaża się przez dzielenie: to jedyny dar rosnący tym bardziej, im więcej się z niego czerpie. To jedyne przedsięwzięcie, w którym tym więcej się zarabia, im więcej się wydaje; podaruj ją, rzuć daleko od siebie, rozprosz ją na cztery wiatry, opróżnij z niej kieszenie, wysyp ją z koszyka, a nazajutrz będziesz mieć jej więcej niż dotychczas.

Miłość to jest to, co pozostaje, gdy zabrane zostało już wszystko. Nawet nadzieja.

Miłość to krótki okres, w którym bliźni odmiennej płci jest o nas tego samego mniemania co my.

Miłość to latarnia morska z zmiennym świetle.

Miłość to nagroda otrzymana bez zasług.

Miłość to nie głośne narzucanie się, ale ofiara bez słów.

Miłość to nie jest przygoda. Ma smak całego człowieka.
Ma jego ciężar gatunkowy. I ciężar całego losu.
Nie może być chwilą. Wieczność człowieka przechodzi przez nią

Miłość to nie staw, w którym można zawsze odnaleźć swój odbicie. Miłość ma swoje przypływy i odpływy. Ma też swoje rozbite okręty, zatopione miasta, ośmiornice, burze i skrzynie złota i pereł. A perły leżą głęboko.

Miłość to niedosyt istnienia [...]. To jakby całe brzemię czyjegoś istnienia pragnąć wziąć na siebie. Jakby pragnąć tego kogoś zwolnić z konieczności istnienia. Jakby pragnąć za tego kogoś także umrzeć, żeby on nie musiał doświadczać swojego umierania.

Miłość to ojciec ratujący dzieci z płonącego budynku, wynoszący je i ginący przy tym. Kiedy kochasz przestajesz żyć dla siebie, żyjesz dla innej osoby.

Miłość to partia kart, w której wszyscy oszukują: mężczyźni, by wygrać, kobiety, by nie przegrać.

Miłość to pomieszanie podziwu, szacunku i namiętności. Jeśli żywe jest choć jedno z tych uczuć, to nie ma o co robić szumu. Jeśli dwa, to nie jest to mistrzostwo świata, ale blisko. Jeśli wszystkie trzy, to śmierć jest już niepotrzebna - trfiłaś do nieba za życia.

Miłość to potrawa jarska a nie sztuka kominiarska.

Miłość to proces. Rozwija się długo, trwa krótko i nadspodziewanie szybko ustaje.

Miłość to przestrzeń i czas udostępnione dla serca.

Miłość to refren kobiecego życia.

Miłość to rezygnacja z panowania nad własnym losem.

Miłość to rodzaj służby wojskowej.

Miłość - to skarb, który często dajemy komuś, kto go nie chce wziąć, a jednocześnie pragnie posiadać.

Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.

Miłość to stan wyjątkowy. Serce bije na alarm, wszystkie zmysły są w pogotowiu, następuje wówczas jednak zaćmienie umysłu. A więc uwaga!

Miłość to taka nauka, co w całym dziury szuka.

Miłość to taki stan, w którym szczęście drugiej osoby jest podstawą twojego szczęścia.

Miłość to też przyjemność, i to jedna z najbardziej egoistycznych, jakie znam.

Miłość to triumf wyobraźni nad inteligencją.

Miłość to trudna rzecz, nie można jej wywołać ani kontrolować, ani też zmusić, aby trwała.

Miłość to trzy części chwały i jedna część cierpienia.

Miłość to tylko brudny trik natury, by zagwarantować istnienie ludzkości.

Miłość to ucieczka do kraju, w którym jest tylko dwoje obywateli. Z zewnątrz wygląda to jak śmierć. Ludzie mogą do woli walić pięściami w ściany, ale nie mają szans, by znaleźć drzwi. Nikt nie jest w stanie odgadnąć, jak wygląda ukryty za wysokimi murami ogród.

Miłość - to wariacja. Lecz tylko idioci nie wariują.

Miłość to wszystko, a do wszystkiego nie można już nic dodać, ani niczego odeń oczekiwać.

Miłość to żar co w oku szczęśliwego płonie, morze łez w którym nieszcześliwy tonie.