Trzeba mi nowych skrzydeł, nowych dróg potrzeba.

Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei
i przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.

Niech żywi nie tracą nadziei.

Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.

Boże, zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj.

Tu pierwszy zginę, jeśli niebo się zawali.

Czas wszystko odkryje, czas złym jest powiernikiem.

Póki jesteśmy młodzi, wszystko jest przed nami.

Duchowi memu dała w pysk i poszła.

Serca zbrodnią skalane zbrodni się nie boją.

Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa:
A czasem był jak piorun jasny, prędki,
A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga nimfy miętki,
A czasem piękny jak aniołów mowa...
Aby przeleciał wszystka ducha skrzydłem.
Strofa być winna taktem, nie wędzidłem.

Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami,
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny...

Morze - to wielka mogiła stworzenia.

Miecze na wrogach połamie, A potem wroga myślą zabije [...].

Miejcie nadzieję, bo nadzieja przejdzie z was do przyszłych pokoleń i ożywi je.

Kto występnym przebacza, ten niewinnych kiedyś będzie karał.