Johann Christoph Friedrich von Schiller

• Data i miejsce urodzenia: 10 listopada 1759, Marbach
• Data i miejsce śmierci: 9 maja 1805, Weimar
• Narodowosć: niemiecka

Urodził się w Marbach. Dzieciństwo i młodość spędził w ubóstwie. Już w wieku trzynastu lat próbował pisać wiersze i dramaty. W 1773 r. wstąpił do Karlsschule Stuttgart, elitarnej akademii wojskowej założonej przez księcia Wirtembergii, gdzie podjął studia medyczne i prawnicze. W szkole napisał w wieku osiemnastu lat swoją pierwszą sztukę, „Zbójcy” (Die Räuber) o grupie naiwnych rewolucjonistów i ich tragicznym końcu. W 1780 r. otrzymał posadę lekarza pułkowego w Stuttgarcie.

Po pierwszym wykonaniu „Zbójców” w Mannheim, w 1781 r., został aresztowany, zabroniono mu też publikowania jakichkolwiek dalszych prac. Wyjechał wtedy ze Stuttgartu i przez Lipsk oraz Drezno dotarł w 1787 r. do Weimaru. W 1786 napisał poemat „Oda do radości”, do którego Beethoven skomponował muzykę będącą obecnie hymnem Unii Europejskiej.

W 1789 został wykładowcą historii i filozofii w Jenie, gdzie pisał wyłącznie prace historyczne. W 1790, 22 lutego poślubił Charlottę von Lengefeld, z którą miał czwórkę dzieci.

W 1792 otrzymał honorowe obywatelstwo Republiki Francuskiej za rewolucyjne przesłanie „Zbójców”. W 1799 powrócił do Weimaru, gdzie Goethe przekonał go do powrotu do pisania sztuk. Razem z Goethem założył Weimar Theater, który stał się czołowym teatrem w Niemczech, przyczyniając się do odrodzenia dramatu. W Weimarze pozostał aż do śmierci – zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 45 lat.