Nawet w zniewolonym ciele myśl jest wolna.

Stałaś wśród śmiechu i szyderstw wylewu, jak anioł smutku i archanioł gniewu.

Bez bólu i cierpień nie istniejemy.

Słowami świadczyć miłość - to nie miłość.

Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.

Kto nie przeżył tego co ja, niechaj rad mi nie udziela.

Największe klęski płyną z nierozumu.

Po co żyć, skoro tyle zła na świecie? Czyż nie zyskuję umierając?

Nadzieja złudna, bo jednym da skrzydła,
Drugich omota w swe sidła;
Żądz lotnych wzbudzi w nich ognie,
Aż życie pióra te pognie.

Dobry los nie jest sprzymierzeńcem bezczynnych.

Wybrałaś życie - ja życia ofiarę.

Milczenie stroi kobietę.

Mało słów, dużo treści.

Twarde słowa ranią nawet wtedy, gdy są sprawiedliwe.

Nie dajmy nigdy przewodzić kobiecie.

A wieczne prawo gniecie ziemi syny,
Że nikt żywota nie przejdzie bez winy.

Spiesz się powoli, a unikniesz błędów.

Tylko szlachetne czyny są trwałe.

Nie czyń nic ponad miarę.

Czas wszystko na jaw wydobywa.

Kogo bóg chce zgubić, temu wpierw rozum odbiera.

Los wynosi i los w przepaść strąca szczęśliwego i nieszczęśnika.

Czas zawsze zrehabilituje porządnego człowieka.

O śmiertelnych pokolenia!
Życie wasze, to cień cienia.

Usposobienie człowieka jest jego losem.

Każda rzecz jest dobra w swoim czasie.

Łatwiej okazać się wdzięcznym wobec bogów niż wobec ludzi.

Człowiek na starość dziecinnieje.

Nad szczęścia błysk, co złudą mar,
największy skarb - rozumu dar.

Kto mówi prawdę, w prawdzie mu obrona.

Cel zamierzony i cel osiągnięty - to nigdy nie jest to samo.

Głupota jest siostrą zbrodni.

Słodkim to żywot, gdy człowiek nieświadomy.

Biada, o biada tej wiedzy, co szkodę niesie wiedzącym.

Los szlachetnego nierówny jest losowi złoczyńcy.

Nie ma drogi dla śmiertelnych, by uniknąć nieszczęścia losu.

Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga
Dziwy człowieka potęga.

Największe szczęście to spełnienie obowiązku.

Kto się spieszy, potyka się.

Człowiekowi przystoi pragnąć na miarę człowieczą.