Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem.

A miłość? Jeszcze jeden nałóg młodości, ryzykowne gry, oszałamiające stany nieważkości.

Strach idzie za nami i przed nami przez całe życie. Miejmy nadzieje, że nie dalej.

Całe życie żyliśmy jakby na walizkach. Tysiące przejść, niepewności, załamań. Ciągła prowizorka, tymczasowość, byle do jutra. A kiedyś zacznie się prawdziwe życie. No i masz. Przychodzi starość i gdzie to prawdziwe życie?

Jestem kroplą białka w oceanie chaosu, który nazywamy wszechświatem. Mnie wszystko jedno.

Teoria najbujniej pleni się na ugorach.

Ciężko być cudzym wśród swoich.