Diabeł się przebiera za anioła, gdy chce duszę ludzką na zgubę wyprowadzić.

Pierwsza miłość ostatnią jest szczęścia godziną,
z nią wszystko ginie - jeno wspomnienia nie giną.

Mało ludzi z miłości umiera, a tak wiele z niej żyje!

Ludzie boją się zmian, nawet na lepsze...

Jest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca - to miłość macierzyńska.

Młodość ma w sobie zapasy siły, którymi wiele przemóc może, gdy zechce.

Przysiąc, że się będzie kochało, jest to przysięgać po pijanemu, że się nigdy nie wytrzeźwieje, a wytrzeźwienie, nie pytając człowieka, samo przychodzi z ustaniem przyczyny.

Kto kocha, ten czuć powinien i przeczuwać, a kto nie odgadnie serca kobiety - ten go nie wart.

Życie wiekiem, życie chwilą; rzekłbyś, że w szczęściu połyka się czas wielkimi hausty, a w niedoli wypija po kropelce.

Te najdowcipniejsze kobiety, do których serce lgnie okrutnie, to najniebezpiecznijesze stworzenia na świecie.

Gnuśność poniewiera tysiące ludzi, praca nie zabija nikogo.

Każdy człowiek ma trzy życia w sobie: jedno, po którym płacze, drugie, w którym żyje i stęka, trzecie, którego się spodziewa.

W książce to tylko znaleźć może człowiek, co ma w sobie.

Młode uczucia są najwłaściwsze młodemu wiekowi, ale nie wyłącznie mu należą.

Kochać trzeba bliźniego, ale mu pobłażać się nie godzi.

Ludzie zawsze są niewdzięczni, a sami będąc winni, grzech swój na cudze radzi zwalają barki...

Nigdy powolniej nie dościgamy celu, jak gdyśmy go już najbliżej. Naówczas zdaje się, że on ucieka szydząc z niecierpliwości naszej, przed nami.

Bądźcie ostrożni z człowiekiem, który niesprawiedliwie cierpi!
Bóg wiele przebacza. Ludzie nigdy.