Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty.

Czasem człowiek sądzi, że ujrzał już dno studni ludzkiej głupoty, ale spotyka kogoś, dzięki komu dowiaduję się, że ta studnia nie ma jednak dna.

Chyba właśnie po tym można poznać ludzi naprawdę samotnych... Zawsze wiedzą, co robić w deszczowe dni.

Myślę, że to jest najgorsze. Kiedy tajemnica pozostaje niewyjawiona nie z braku słuchacza, lecz z braku zrozumienia.

Miłość nie leci z kranu jak woda, nie możesz jej odkręcać i zakręcać, kiedy tylko zechcesz.

Nie śniło jej się nawet, że życie może nieść tyle bólu, chociaż fizycznie nic człowiekowi nie dolega.

Świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy. Choć nie żywi nienawiści do ciebie i do mnie, nie darzy nas też miłością. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nie można wytłumaczyć. [...] Świat cię nie kocha. [...] Pamiętaj jednak, żeby robić swoje. Takie masz zadanie na tym trudnym świecie, musisz podtrzymywać swoją miłość i robić swoje choćby nie wiem co.

Nawet dziwna miłość jest lepsza od braku miłości.

Chyba właśnie po tym można poznać naprawdę samotnych ludzi... Zawsze wiedzą, co robić w deszczowe dni. Zawsze można do nich zadzwonić. Zawsze są w domu. Pieprzone zawsze...

Są rzeczy, o których nie mówi się nawet najbliższym przyjaciołom. Czasem zresztą nie trzeba mówić, bo oni i tak wiedzą.

Nocą myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy...

O trzeciej nad ranem świat, ta stara dziwka, nie ma na twarzy makijażu i widać, ze brakuje mu nosa i jednego oka. Wesołość staje się płytka i krucha, jak w zamku Poego otoczonego przez Czerwoną Śmierć. Nie ma grozy, bo zniszczyła ją nuda, a miłość jest tylko snem.

Wstyd mi za ciebie. Nisko upadłeś. Tańczysz, jak ci zagrają. A kiedy mówią skacz, pytasz, jak wysoko.

[...] lecz to nie miało znaczenia. Trzeba zakasać rękawy, zacisnąć zęby i twardo dążyć do wyznaczonego celu. Życie nie jest lekkie ani sprawiedliwe.

Bo krótki czas jest zawsze lepszy niż żaden.

Jestem zmęczony szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas.

Wcześniej czy później nawet najsolidniejsza trumna musi spróchnieć i wpuścić życie, by karmiło się śmiercią.

Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście?

I na moim podwórku kiedyś zaświeci słońce

Leżąc w łóżku, które kiedyś mieściło dwa ciała, Lisey myślała, że samotność nigdy nie jest bardziej samotna niż wtedy, kiedy człowiek się budzi i uświadamia sobie, że ma cały dom dla siebie.

Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

Życie jest fair. Wszyscy trzęsiemy się w brzuchu przez dziewięć miesięcy, a potem kości zostają rzucone. Niektórym wypadają dwie szóstki, innym, niestety, dwie jedynki. Tak właśnie dzieje się na świecie.

Kiedy mówimy: Nie rozumiem, Bóg odpowiada: Nic mnie to nie obchodzi.

- Uważaj, o co się modlisz - odparł Callahan - Ponieważ twoje życzenie może się spełnić.

Długa jest droga do raju skarbie, więc nie przejmuj się drobiazgami.

Stworzyłem wszechświat, ale proszę, nie wiń mnie za to. Bolał mnie brzuch.

Czy to wszystko co po dwóch latach zostaje z rozpaczy? Ten twardy, popielisty smutek?

Ciekawość zabiła kota, satysfakcja go wskrzesiła.

Ufność niewinnych jest największym darem dla kłamcy.

Żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary.

Niech przeszłość zostanie przeszłością.

Jest tutaj wielu, którzy mnie nienawidzą. Czuję to. Jak żądła pszczół.

Żyjemy, aby walczyć jeszcze jeden dzień.

Wspomnienia zniekształcają perspektywę, a te najbardziej żywe potrafią unicestwić czas

Nie zmusisz szczęścia, żeby ci sprzyjało.

Jeżeli chcesz się nauczyć kłamać, niemówienie wszystkiego może być dobrym początkiem.

- Gniew to najmniej przydatne ze wszystkich uczuć - wyrecytował Henchick. - Niszczy umysł i rani serce.

Młodzi zawsze mają najwięcej trudności z zaakceptowaniem faktu, że oni także są śmiertelni.

Humor to prawie zawsze gniew z nałożonym makijażem.

Nie da się walczyć z tłumem zdecydowanym na okrucieństwo. I nie... Nie było jej przykro. Okazała litość, ale nie skruchę.
- To nie to samo, prawda?
- Nie. Zupełnie nie.