Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje.

A kiedy cię pocałuję,
Trzy dni w gębie cukier czuję.

Nic po cierniu, kiedy róża spadnie.

Dzięki przyjaźni staję się spokojniejszy, dzięki spokojowi bardziej przyjazny.

Nic wiecznego na świecie:
Radość się z troską plecie.

Nigdy, nigdy prawdziwa miłość nie umiera,
lecz i w ogień włożona, do kości przywiera.

Gościu, siądź pod mym liściem,a odpocznij sobie!

Jak strach, to się i nogi znajdą.

Ludzkie przygody, ludzkie noś; jeden jest Pan smutku i nagrody.

Kto tak mądry, że zgadnie,
Co mu jutro przypadnie?

Nie przetrwa żadne państwo, w którym jednostki będą stawiały własny interes nad dobrem ogółu i sprawiedliwością.

A jeśli komu droga otwarta do nieba,
Tym co służą Ojczyźnie.

Chociaż i nie ma nic strasznego, zły się boi cienia swego.

Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława,
wszystko to minie jako polna trawa.

Wiedz, że w człowieku są mocarki dziwne, nie tylko sobie różne, ale i przeciwne.

A szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęco żyje.

Cieszy mię ten rym: Polak mądr po szkodzie:
lecz jesli prawda i z tego nas zbodzie
nową przypowieść Polak sobie kupi,
że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.

Trzeźwość a miara, to są najważniejsze stróże zdrowia naszego.

Cnota skarb wieczny, cnota klejnot drogi.

By rozum był przy młodości.

Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz.

Miecz prawa bowiem złemu tylko srogi.

Sobie śpiewam a muzom.

Tylko od śmierci na trzy palce bywa, kto w łodzi pływa.