Po przezwyciężeniu własnego oporu i oporu otoczenia czuje się smak życia.

Przyszłość budzi niepokój, ale też ciekawość.

Absolutna wolność człowieka skończyłaby się chaosem.

Jednym z podstawowych przeżyć człowieka jest zdolność wyboru.

Agresja łączy się z autoagresją.

Nie zawsze ten, kto ma wysoką pozycję społeczną, jest rzeczywiście społeczeństwu potrzebny.

Konflikt, który tkwi w samej strukturze grupy rodzinnej, wynika stąd, że młodzi chcą się z niej wydostać, a starzy pragną ich w niej zatrzymać.

Jeśli to, co robię, nie ma sensu, to sam też sensu nie mam.

Ludzie, którzy przyjmują swoją starość, nie robiąc z niej problemu, są młodsi od tych, którzy chcą za wszelką cenę zachować swoją młodość.

Każda decyzja zmniejsza liczbę istniejących możliwości.

Człowiek dojrzały nie musi wciąż oglądać się za potwierdzeniem siebie w otoczeniu.

Tam gdzie znajdują się kraty i kajdany, można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że ma się do czynienia ze śladami człowieka.

Prawo zachowania gatunku zbliża, a prawo zachowania własnego życia oddala jednostki od siebie.

Nie mogąc dojść do celu, zaprzecza się jego istnieniu.

Cechą życia jest pęd ku przyszłości.

Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść.

Poczucie zagrożenia własnej przestrzeni życiowej wywołuje uczucie agresywne.

Psychiatra szuka odpowiedzi na pytanie, jaki jest człowiek naprawdę, co kryje się pod maską jego mimiki, gestów i słów.

Akt seksualny można zaliczyć do typu reakcji wybuchowych.

Rok dziecka jest czymś innym niż rok życia człowieka dojrzałego czy starego.

Bardzo łatwo znaleźć się poza kręgiem ludzi normalnych.

Czasami ma się wrażenie, że zwierzęta, zwłaszcza młode, są jakby naukowcami, którzy nie spoczną, póki nie zbadają tego, co ich interesuje.

Koloryt naszego świata wywodzi się ze stosunku do matki, a jego forma ze stosunku do ojca.

Ludzie na ogół źle tolerują swych sobowtórów, a łączą się na zasadzie kontrastów.

Bodźce węchowe są decydującymi sygnałami w doborze seksualnym.

Patologia zaczyna się wówczas, gdy przedział między przyszłością a przeszłością jest tak duży, iż człowiek nie jest w stanie go przekroczyć.

Człowiek jest na ogół więcej wytrzymały na niekorzystne warunki środowiskowe niż zwierzęta, niemniej zbytnie zagęszczenie może wpłynąć na jego zdrowie psychiczne i fizyczne.

Każde środowisko jest dobre i złe zarazem.

By zachować prestiż władzy, trzeba się trzymać w bezpiecznym oddaleniu od poddanych.

Człowiek ma tyle lat, na ile się czuje.

Łatwiej żyć władczemu z uległym niż dwóm władczym ze sobą, spragnionemu dowodów uczuć z kimś, kto je dawać potrafi, niż dwóm spragnionym razem.

Człowiek współczesny w swoim najbardziej osobistym widzeniu otaczającego świata nie różni się od człowieka sprzed kilkudziesięciu tysięcy lat.

Nie można swej przeszłości wyciąć, jak wycina się nieudany kadr filmu.

Smak życia to właśnie umiejętność przeżywania.

Młodość jest przesycona przyszłością, wiek dojrzały teraźniejszością, a starość przeszłością.

Świadomość życia wiąże się ze świadomością śmierci.

Gdy cel znajduje się w nieskończoności, to i droga do niego wiodąca nie może być wyraźnie wytyczona.

Gdy czas i przestrzeń przed nami się kurczą, to rozszerzają się za nami. W ten sposób idzie się naprzód w czasie i przestrzeni.

Przyjemność nie może trwać długo.

Cień starej rodziny oddziela partnerów od siebie.