Pozostawmy piękne kobiety mężczyznom bez wyobraźni.

Prawdziwy akt odkrycia nie polega na odnajdywaniu nowych lądów, lecz na patrzeniu na stare w nowy sposób.

Wszyscy musimy, chcąc uczynić rzeczywistość znośną, utrzymać w sobie kilka drobnych szaleństw.

Prawdziwa podróż odkrywcza nie polega na poszukiwaniu nowych lądów, lecz na nowym spojrzeniu.

Przez poszukiwanie szczęścia dla niego samego osiąga się tylko nudę i aby znaleźć szczęście, trzeba szukać czegoś innego niż szczęście.

Sztuka jest czymś różnym od moralności, ale każda wielka sztuka jest swoim własnym morałem.

Szczęście robi dobrze ciału, ale smutek rozwija siłę umysłu.

Miłość nie istnieje w sobie, ale w nas; jest naszym osobistym dziełem.

Wyjątki od reguły stanowią o uroku życia.

Miłość to przestrzeń i czas udostępnione dla serca.

Najsprawiedliwsza i najokrutniejsza kara, jaka zostaje nam wymierzona za tak całkowite, spokojne niby cisza cmentarza zapomnienie osób, których już nie kochamy, polega na tym, że to pogrążenie się w niepamięci czujemy jako coś nieuniknionego także dla tych, których jeszcze kochamy.

Człowiek staje się moralny z chwilą, gdy staje się nieszczęśliwy.

Każde myślenie jest łatwe i wygodne, jeśli nie liczy się z rzeczywistością.

Co do szczęścia, to ma ono tylko tę użyteczność, że czyni możliwym nieszczęście.

Lata szczęśliwe są latami zmarnowanymi, praca postępuje tylko w cierpieniu.

To, czego nie musieliśmy rozszyfrowywać, wyświetlać drogą wysiłków osobistych, to, co było jasne już przed nami, nie do nas należy. Od nas pochodzi jedynie to, co wydobywamy z ciemności będącej w nas i czego nie znają inni.

Sympatie i antypatie nie są zaraźliwe - i to jest właśnie bardzo smutne w przyjaźniach i stosunkach z ludźmi.

Umysł nasz nie zazna spokoju, jeśli jasno nie zanalizuje tego, co przedtem stworzył nieświadomie.

Szczęście innych ludzi zachwyca dlatego, że w nie wierzymy.

Zdradzony mąż wszędzie widzi zdradzonych mężów.

Szczęście jest zdrowe dla ciała, ale to troska rozwija siły ducha.

Sztuka przynosi nam dowód, że istnieje coś innego niż nicość.

Słabość natury, którą przypisujemy bliźniemu, jest tak samo urojona, jak stałość naszej natury.

Instynkt wskazuje nam obowiązki, inteligencja zaś dostarcza pretekstów, by uchylać się od nich.

Fakty nie przenikają do świata, w którym żyją nasze wierzenia; one ich nie zrodziły, ani ich nie zniszczą. Fakty mogą zadawać wierzeniom kłam, nie osłabiając ich.

Najbardziej nawet wyłączna miłość osoby jest zawsze miłością czegoś innego.