Zważmy zysk i stratę, zakładając, że Bóg jest - jeśli wygrasz, zyskujesz wszystko; jeśli przegrasz, nie tracisz nic.

Od piekła lub nieba odgradza nas tylko życie, rzecz najkruchsza w świecie.

Człowiek jest jak trzcina – najsłabsza rzecz w naturze, ale to trzcina myśląca.

Gdyby każdy człowiek wiedział, co mówią o nim inni, nie byłoby na świecie ani jednej pary przyjaciół.

Kropla miłości znaczy więcej niż ocean rozumu.

Trzeba być miłym tym, którzy mają uczucia ludzkie i tkliwe.

Jeżeli wierzysz, możesz zyskać wiele: zbawienie i życie pośmiertne, a gdyby Boga nawet nie było - nic nie tracisz.
Jeśli zaś nie wierzysz - wiele ryzykujesz, bowiem jeżeli Bóg istnieje - tracisz wszystko.

Pociesz się, nie szukałbyś mnie, gdybyś mnie znalazł.

Pytają czy trzeba kochać. O to nie należy pytać, to trzeba czuć.

Człowiek stworzony jest na to, by szukać prawdy, a nie by ją posiadać.

Boga czuje serce, nie rozum. Oto, co jest wiara: Bóg dotykalny dla serca, nie dla rozumu.

Los historii zależy czasem od przypadku.

Ludzie są tak nieodzownie szaleni, iż nie być szalonym znaczyłoby być szalonym innym rodzajem szaleństwa.

Człowiek nie jest ani aniołem, ani bydlęciem, nieszczęście w tym, iż kto chce być aniołem, bywa bydlęciem.

Człowiek nie jest godny Bogu, ale nie jest niezdolny stać się Go godnym.

Kpić z filozofii to filozofować naprawdę.

Trzeba znać siebie samego: gdyby to nie posłużyło do znalezienia prawdy, służy przynajmniej do wytyczenia własnego życia, a nie ma nic godziwszego.

Ostatni akt jest krwawy choćby cała sztuka była i najpiękniejsza: gruda ziemi na głowę i oto koniec na zawsze.

Dwie rzeczy pouczają człowieka o całej jego naturze: instynkt i doświadczenie.

Człowiek jest pełen potrzeb, ceni tylko tych, którzy mogą je zaspokoić wszystkie.

Ostry język, lichy charakter.

Doświadczenie uczy nas dostrzegać olbrzymią różnicę między dobrocią a pobożnością.

List ten jest dłuższy jedynie dzięki temu, iż nie miałem czasu napisać go krócej.

Należy przyznać, że szczęście w tym życiu opiera się na nadziei nowego i zupełnie innego życia; jest się szczęśliwym wtedy, gdy bliskie jest uobecnienie tej nadziei.

Opinia większości jest opinią najmniej zdolnych.

Sympatia lub nienawiść odmieniają twarz sprawiedliwości.

Wiekuista cisza tych nieskończonych przestrzeni przeraża mnie.

Wszystkie dobre maksymy istnieją w świecie; chybia się tylko w ich stosowaniu.

Istnieją dwa rodzaje ludzi: sprawiedliwi, którzy uważają siebie za grzeszników, i grzesznicy, którzy uważają siebie za sprawiedliwych.

Człowiek nie ma władzy nawet nad własnym życiem.

Całe nieszczęście człowieka pochodzi stąd, że nie umie on siedzieć w swoim pokoju sam.

Największym nieszczęściem są wojny domowe.

....czymże jest człowiek w przyrodzie? Nicością wobec nieskończoności, wszystkim wobec nicości, pośrodkiem między niczym a wszystkim.

Prawo bez przemocy jest bezsilne.

Skoro nie można być uniwersalnym i wiedzieć wszystkiego, co się da wiedzieć o wszystkim, trzeba wiedzieć wszystkiego po trosze.

Wielkość człowieka jest wielka w tym, że zna on swoją nędzę.

Człowiek jest tedy jeno maską, jeno kłamstwem i obłudą; i w sobie i wobec drugich.

Przypadkowe odkrycia zdarzają się tylko umysłom przygotowanym.

Dwie skrajności: wykluczyć rozum, przyjmować tylko rozum.

Czegokolwiek chcielibyście się uczepić, wraz chwieje się to i oddala; a jeśli podążymy za tym, wymyka się, wyślizguje się i wiekuiście ulata.