Cytaty autorów na literę P - Borys Pasternak

Sztuka zawsze, nieustannie zajmuje się dwiema sprawami: wiecznie rozmyśla o śmierci i dzięki temu wiecznie tworzy życie.

Prawdy szukają tylko samotnicy.

To dobrze, kiedy człowiek zawodzi nasze oczekiwania, kiedy nie odpowiada z góry powziętym wyobrażeniom. Typowość to koniec człowieka, to wyrok na niego. Jeżeli nie da się go podciągnąć pod żaden wzorzec, jeżeli nie jest typowy, to znaczy, że spełnia co najmniej połowę wymagań, jakie się stawia człowiekowi. Jest panem samego siebie, zdobył już szczyptę nieśmiertelności.

Rzeczy ledwie dostrzeżone w czasie dnia, nie sformułowane wyraźnie myśli, wypowiedziane mimochodem słowa, które przeszły bez echa, wracają w nocy w namacalnym kształcie i stają się tematem snów, jakby w zadośćuczynieniu za to, że wzgardzono nimi na jawie.

Po to są studenci, żeby się podobać dziewczętom.

Świadomie chcieć zasnąć to pewna bezsenność, świadome usiłowanie wczucia się w pracę własnego systemu trawienia - to jego nieunikniony roztrój. Świadomość to trucizna, to środek toksyczny dla osobnika, który stosuje go na samym sobie.

Historii nie można oglądać, podobnie jak nie można widzieć, jak rośnie trawa.

Bieda to najlepszy nauczyciel.

Człowiek, który nie jest wolny, zawsze idealizuje swoją niewolę.

...sztuka nie może być czyimś powołaniem tak samo, jak nie może być zawodem wrodzona wesołość czy skłonność do melancholii.

Człowiek w innych ludziach to właśnie jest dusza ludzka.

Mężczyzna powinien zacisnąć zęby i dzielić losy ojczystego kraju.

Wszelkie stadne skupiska to azyl dla beztalenci.

Odwaga góry przenosi.

Ty w nich chlebem, a oni w ciebie kamieniem.

Natura ludzka, a szczególnie kobieca, jest ciemna i pełna sprzeczności!

Nie lubię sprawiedliwych, którzy nie padają, nie potykają się. Ich cnota jest martwa i mało warta. Nie poznali piękna życia.

Pijani zawsze udają pijanych, z tym większą niezdarną ostentacją, im bardziej są nietrzeźwi.

Burzenie to naturalny etap początkowy zakrojonego na szeroką skalę planu tworzenia.

Przeciętny gust to większa klęska niż zupełny brak gustu.

Życie podobne do życia innych i tonące w nim bez śladu jest życiem prawdziwym, szczęście wyobcowane nie jest szczęściem.

Bajeczne są tylko rzeczy przyziemne, gdy muśnie je ręka geniusza.

Gdyby drzemiącą w człowieku bestię można było powstrzymać groźbą - nieważne: więzienia czy kary pośmiertnej - wówczas najwyższym emblematem ludzkości byłby pogromca cyrkowy z biczem w ręku, a nie pełen poświęcenia głosiciel prawdy.

Działanie jednostki jest na całym świecie trzeźwo wykalkulowane, działanie masowe - nieświadome, pijane niejako wspólnym, jednoczącym je nurtem życia.

Nacjonalizm narzucił Żydom zgubną konieczność bycia i pozostawania narodem i tylko narodem poprzez wieki, podczas gdy siła zrodzona niegdyś z tego narodu uwolniła cały świat od owego poniżającego obowiązku.

Nas jak gdyby nauczono się całować w niebie i jako dzieci zesłano na ziemię w tym samym czasie, byśmy mogli na sobie wypróbować tę umiejętność.

W nauce krok naprzód zaczyna się zgodnie z zasadą negacji, od odrzucenia panujących przesądów i fałszywych teorii.