Obelgi nie trzeba wcale wykrzyczeć, aby mogła zranić do krwi; przysięgi nie trzeba wyszeptać, aby ktoś w nią uwierzył.

Nie istnieje coś takiego jak uniwersalne niebo, do którego wszyscy wędrują po śmierci. Niebo jest tym, czym człowiek chce je widzieć. I można je odnaleźć w najmniej oczekiwanych miejscach.

Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, ze tacy nie są.

Skalecz się żyletką, a ktoś inny zacznie krwawić. Pomóż komuś, a może uratujesz samego siebie.

Miłość kpi sobie z zasad, a nic nie ma większej wartości, niż to, czego zdobyć nie można.

Boli tylko wtedy, gdy pozwolisz, żeby bolało.

Nadzieja to patologia okresu dojrzewania, tak samo jak trądzik i buzujące hormony.

Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.

Faktów nie można unicestwić – można je tylko przemilczeć. Milczenie zaś to nic innego jak ciche kłamstwo.

Człowiek łatwo ulega złudzeniu, że to świat obraca się wokół niego, ale wystarczy spojrzeć w niebo, żeby zrozumieć, że wcale tak nie jest.

Świadomość utraconych szans nigdy nie pozostawiała jedynie powierzchownych obrażeń; zwykle raniła głęboko, do żywego.

Patrick rumieni się gwałtownie, co sprawia, że jego oczy nabierają jeszcze intensywniejszego odcienia błękitu. W dzieciństwie mu dokuczałam z powodu koloru oczu. Gdy mieliśmy mniej wiecej tyle lat co teraz Rachel, zdołałam go przekonać, że są niebieskie, ponieważ w głowie zamiast mózgu ma jedynie pustą przestrzeń i chmury.

To, co się posiada, nigdy nie zrekompensuje tego, co się utraciło.

Jestem oderwaną cząstką ciebie, chociaż udajesz, że ona nie istnieje, ale ja nią jestem - wyłącznie nią, przez cały czas.

„Zanim się zdecydujesz, kim chcesz być, zorientuj się, gdzie tym kimś chcesz być”.