W miarę, jak się starzejemy, stajemy się głupsi, ale i mądrzejsi.
Często wybaczamy tym, którzy nas nudzą, lecz nie wybaczamy tym, których my nudzimy.
Kto żyje bez szaleństwa, mniej jest rozsądny, niż mniema.
Nie może ręczyć za swą odwagę, kto nigdy nie był w niebezpieczeństwie.
Powinniśmy się dziwić jedynie temu, że możemy jeszcze się dziwić.
Świat jest pełen garnków gwiżdżących na kociołki.
Cnoty nasze są najczęściej tylko przebranymi wadami.
Duma jednaka jest u wszystkich ludzi,istnieje tylko różnica w środkach i sposobach jej okazywania.
W stosunkach życiowych podobamy się częściej dla wad swoich niż dla swych zalet.
Łatwiej jest poznać człowieka w ogóle niż człowieka w szczególności
Słabość bardziej przeciwna jest cnocie niż występek.
Nie czyni się rozróżnienia w rodzajach gniewu,chociaż istnieje gniew lekki i jakby niewinny,który pochodzi z gorączki usposobienia,i inny,bardzo zbrodniczy,który jest,mówiąc właściwie,szałem pychy.
Najmędrsi ludzie są mądrzy w rzeczach obojętnych, lecz prawie nigdy w swoich najpoważniejszych sprawach.
Jakże żądamy,by kto inny zachował naszą tajemnicę,gdy nie możemy jej zachować my sami?
Czego jest najmniej w miłostkach, to miłości.
Spotyka się kobiety, które nigdy nie miały miłostek, ale rzadko taką, która miałaby w życiu tylko jedną.
Są pewne wady, które umiejętnie użyte, błyszczą jak sama cnota.
Nieraz rozumny człowiek byłby w kłopocie bez towarzystwa głupców.
Żeby odnieść sukces, robimy wszystko, co możemy, by sprawić wrażenie, że go odnieśliśmy.
Wolimy raczej mówić o sobie źle, niż wcale.
Więcej ludzi utonęło w kieliszku niż w morzu.
Bywają fałsze, które tak dobrze udają prawdę, iż byłoby omyłką nie dać się im oszukać.
Nic nie jest rozdawane tak hojnie jak rady.
Więcej mamy lenistwa w umyśle niż, w ciele.
Istnieją dobre małżeństwa, nie istnieją rozkoszne.
By zyskać stanowisko w świecie, udajemy, że już je mamy.
Kiedy przywary opuszczają nas, pochlebiamy sobie, że to my je opuszczamy.
Można dawać rady, ale nie można nauczyć postępowania.
Mało kto umie być starym.