Samotność nie ma nic wspólnego z brakiem towarzystwa.

Nikt nie wydaje się bardziej obcy niż ktoś, kogo się kiedyś kochało.

Za głośno? Co jest za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której się człowiek rozpada jak w próżni.

I tylko w jednym różnicie się od Boga - Bóg wie wszystko, a wy wszystko wiecie lepiej.

Deszcz - najstarsza kołysanka świata.

Jeżeli naprawdę nic nie można poradzić, po co doprowadzać się do obłędu?

Tam na górze, za zimne tkwią nagie gwiazdy. Jak łatwo zamarznąć w samotności! Nawet w upał. Nigdy, gdy jest się we dwoje.

Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo.

I nieraz, gdy cisza aż krzyczy, trzeba ją zagłuszyć czymś jeszcze głośniejszym.

Miłość to nie staw, w którym można zawsze odnaleźć swój odbicie. Miłość ma swoje przypływy i odpływy. Ma też swoje rozbite okręty, zatopione miasta, ośmiornice, burze i skrzynie złota i pereł. A perły leżą głęboko.

Im mniej człowiek wie, tym łatwiej mu żyć. Wiedza daje mu wolność, ale unieszczęśliwia.

Urodzić się głupcem to nie wstyd. Wstyd tylko głupcem umierać.

Człowiek może przeoczyć tylko samego siebie.

Wszystko, co można dostać za pieniądze, jest tanie.

Człowiek jest wielki w rzeczach krańcowych: w sztuce, w miłości, w głupocie, w nienawiści, w egoizmie, a nawet w ofiarności - ale światu najbardziej brak przeciętnej dobroci.

Pokora. Cóż to pomoże? Walczyć, walczyć - oto jedyne hasło w tej szarpaninie, której człowiek tak czy owak musi ulec. Walczyć o tę odrobinę, którą się kocha. Pokory może się człowiek nauczyć mając siódmy krzyżyk na karku.

W miłości nikt nie jest dorosły.

A o cokolwiek chodzi, nie bierz tego tak poważnie. Bardzo rzadko jakaś rzecz jest długo poważna. Naprawdę. Szczególnie nocą. Noc przesadza.

Niczego nie można cofnąć. Nikt nie wraca. I nigdy nie wraca godzina, którą się raz przeżyło.

Bez miłości człowiek jest jak nieboszczyk na wakacjach.

Rzeczy cudowne w naszym życiu nigdy nie posiadają tej pełni, jaką uzyskują we wspomnieniu - szczęście, jeżeli umrze, nie może się przecież zmienić, nie wywołuje rozczarowania. Pozostaje zachowując swój pełny kształt.

Najgorszą chorobą świata jest myślenie. Jest bowiem nieuleczalne.

Bieda jest lepszym spoiwem niż szczęście.

Miłości nie wolno kalać przyjaźnią. Koniec to koniec.

Jesteś szalona i niewinna. Całkowicie zepsuta i zupełnie niezepsuta. Rzecz najbardziej na świecie niebezpieczna.

Życie jest chorobą, a śmierć zaczyna się już w chwili urodzenia. Każde odetchnięcie, każde uderzenie serca jest odrobiną śmierci. Krokiem ku unicestwieniu.

Tylko starożytni Grecy mieli bóstwa pijaństwa i radości. Dionizosa i Bachusa. My mamy za to Freuda, kompleks niższości i psychoanalizę. Boimy się wielkich słów w miłości, a lubimy je w polityce. Smutne pokolenie.

W miłości niezbędna jest pewna doza naiwności.

Nie chcę niczym zostać. Mógłbym dla odmiany wreszcie kimś być.

Życie jest jak piłka. Gdziekolwiek by istniało, zachowuje równowagę.

Człowiek jest zły, ale lubi dobroć w innych.

Być może, myślę, że skoro wszystko się rozpada, nie istnieje naprawdę nic innego, tylko ta odrobina przebywania razem. Ale i to jest poniekąd oszustwem, bowiem tam, gdzie jeden człowiek naprawdę potrzebuje drugiego, nie można iść razem i pomagać sobie wzajemnie.

Ale kimkolwiek się jest, poetą, półbogiem, czy idiotą, spada się co parę godzin z nieba, żeby oddać mocz.

Wolnym się jest dopiero wtedy, kiedy już nie ma po co żyć.

Kobietę trzeba uwielbiać albo ją porzucić. Nic poza to.

Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.

Świat w dalszym ciągu dąży do samobójstwa i łudzi się, że nic się nie stanie.

Księżyc - biały wampir, który pożyczonym blaskiem wysysa ze świata wszystkie barwy.

Kiedy obok ciebie ktoś umiera - ty tego nie czujesz. To jest nieszczęście świata. Litość nie jest cierpieniem. Litość jest skrytym zadowoleniem z cierpienia innych. Uczuciem ulgi, że to nie nas spotyka ani kogoś nam drogiego.

Czy można pragnąć czegoś niemożliwego i upierać się jednocześnie, że jest to niemożliwe? Czy nie lepiej niemożliwe sztucznie pomniejszyć i w ten sposób zostawić sobie cząstkę nadziei?