Dość ma godzina własnej troski.

Ozdobą mądrości - skromność.

Jeżeli miecz, to nie pisarz, jeżeli pisarz, to nie miecz.

Milczenie jest przyznawaniem się.

Milczenie przystoi mędrcom, a co dopiero głupcom!

Najgorszy złodziej to ten, który okrada społeczeństwo.

Księga i miecz zeszły z nieba złączone ze sobą.

Takie pokolenie, jaki władca.

Nie ma kary bez ostrzeżenia.

Człowiek dokonuje przestępstwa tylko wtedy, gdy traci rozum.

I tego, kto sprzedaje, i tego, kto kupuje, nazywa się handlarzem.

Kto goni za zaszczytami - zaszczyty uciekają przed nim.

Kto hańbi siebie, hańbi swoją rodzinę.

Sędzia sądzi według świadectwa swoich oczu.

Pełny brzuch rodzi zło.

Kto je na ulicy, jest podobny do psa.

Siedem lat trwał głód, ale nie dotarł do wrót rzemieślnika.

Ten się nazywa ojcem, kto wychował, a nie kto zrodził.

Kto nad kradzionym jadłem odmawia modlitwy, szydzi z Boga.

Łatwo się wdrapać na górę, trudniej z niej zejść.

Człowiek przestaje szydzić w godzinie śmierci.

Kto nie uczy swego syna rzemiosła, uczy go zbójectwa.

Nie mieszkaj w sąsiedztwie pobożnego nieuka.

Im większy talent, tym większa możliwość pomyłki.

To czego kobieta pragnie dla siebie najbardziej, to ozdoby.

Kto obnaża cudze błędy, obnaża własne.

Największego bohatera zabija troska.

To pewne: dobro nie stanie się złem.

W moim mieście - moje imię, poza miastem - moje szaty.

Nie mysz jest złodziejem, ale dziura.

Nie należy być posłańcem złego.

Nie widzieliśmy - to żaden dowód.

Nakaz miłosierdzia jest większy od wszystkich innych nakazów.

Gdy bieda - ślubowanie, gdy spokój - zaniedbanie.

Kiedy gromadzą, rozrzucaj, gdy rozrzucają, gromadź.

Nie należy odstępować od zwyczajów swego kraju.

Młodość to wieniec róż, starość to wieniec cierni.

Nie należy przyjmować niczego, co stoi w sprzeczności z rozumem.

Nie należy za wiele wymagać od społeczeństwa.

Choćby najlepszy lekarz - do piekła z nim!