Cytaty autorów na literę T - John Ronald Reuel Tolkien

Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać, że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

[...] strach bardzo przeszkadza w myśleniu.

Często nienawiść sama sobie zadaje rany.

[...] niech nie ślubuje przebrnąć przez ciemności nocy, kto nie widział jeszcze zmroku.

Wielu żywych zasłużyło na śmierć, a czasem umierają ci, którzy zasłużyli na życie. Potrafisz im je zapewnić? Nie sądź i nie uśmiercaj tak pochopnie.

Tak to już jest, że o życiu szczęśliwym i radosnym nie ma wiele do powiedzenia, dopóki się ono nie skończy.

Ani połowy spośród was nie znam nawet do połowy tak dobrze, jak bym pragnął; a mniej niż połowę z was lubię o połowę mniej, niż zasługujecie.

Nie zamartwiaj się jednak przyszłością. Dzień dzisiejszy wystarczy ci aż nadto.

Nie powiem: nie płaczcie, albowiem nie wszystkie łzy są złe.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają, zasługuje na życie. Czy możesz ich im obdarzyć? Nie bądź tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci. Nawet bowiem najmędrszy nie wszystko wie.

Ranek nieraz przynosi radę, a noc często odmienia myśli.

Może lepiej nie mówić czego się chce, jeśli nie można tego otrzymać?

Kto wie, co zakręt bliski kryje,
Drzwi tajemnicy, dziwną ścieżkę.
Tylem ją razy w życiu mijał,
Aż przyjdzie chwila, gdy nareszcie
Otworzy mi się droga nowa.
Tam, dokąd księżyc nam się chowa,
I zaprowadzi mnie najdalej,
Ta, skąd nad Ziemią Słońce wstaje.

Nieśmiertelność to nie dar, lecz przeznaczenie, które musi się wypełnić.

Nawet mędrzec nie wszystko wie, a jeśli jest nim, pamięta o tym.

Nie każdy błądzi, kto wędruje.

Mogli zawrócic, ale nie chcieli, bo mieli wiarę.

Gdy jednak wszystko zależy od przypadku, musimy temu przypadkowi zaufać.

Ciemne sprawy najlepiej załatwiać po ciemku.

- A więc nie ma już ratunku? - spytał Frodo rozglądając się gorączkowo. - Jeżeli się ruszę, zobaczą mnie i pochwycą. Jeżeli tu zostanę, przyciągnę ich do siebie. Aragorn położył mu rękę na ramieniu - została jeszcze nadzieja - rzekł. - Nie jesteś sam.

[...] zwycięstwo to bardzo smutna historia.

Złudne nadzieje są bardziej niebezpieczne od strachu.

Nikt prawie nie wie, dokąd go zaprowadzi droga, póki nie stanie u celu.

[...] kto szuka, ten najczęściej coś znajduje, niestety czasem zgoła nie to, czego mu potrzeba.

...gdy jakiś skarb znajdzie się w niebezpieczeństwie: ktoś musi się go wyrzec, utracić, by inni mogli go zachować...

Dawne dni przeminęły. Średnie dni przemijają. Świtają dni nowe.

Najdłużej trwa ta robota, której się nie zaczyna.

Lecz czas naszego życia jest krótki, a nasza nadzieja i siła szybko więdną.

Lecz tak właśnie najczęściej bywa z czynami, które obracają koła świata: dokonują ich małe ręce, na małych spada ten obowiązek, gdy oczy wielkich zwrócone są w inną stronę.

Słyszałem nieraz pieśni o bitwach i wyobrażałem sobie, [...] że klęska może być pełna chwały. Ale teraz widzę, że to rzecz straszna, by nie rzec: rozpaczliwa.

Droga wybiega zawsze w przód,
spod progu, gdzie początek ma.
Odeszła już daleko tak.
Podążać za nią ile sił
muszą ochocze stopy me,
aż dojdzie na rozległy trakt,
gdzie celów wiele splata się.
A stamtąd kędy? Nie wiem, nie.

Świt już blisko... ludziom zawsze dodaje on nadziei.

[...] kiedy się strasznie chce pić, niewiele przecież pomoże stanąć pod olbrzymim dębem i czekać, czy przypadkiem jakaś kropelka nie kapnie ci na wywieszony język.

Od nas zależy tylko użytek, jaki zechcemy zrobić z darowanych nam lat.

Ale śmierć w pierwszym zamyśle nie miała być karą. Pozwala wam odejść, porzucić świat, nie jesteście z nim związani czy to w nadziei, czy w znużeniu. Które więc pokolenie powinno zazdrościć losu drugiemu?

Dawaj szczodrą ręką, lecz tylko to co należy do ciebie.

To dopiero jeden liść, a został jeszcze cały las.

Szlachetny zapał serca szkoda gasić zimną rozwagą.

To nie koniec podróży. Śmierć to tylko kolejna ścieżka, którą wszyscy musimy podążyć.

Nie sztuka pięknie mówić, trzeba pięknie postępować

1 2 ››