Kto innym szkodzi, temu się źle powodzi.

Kto jest z wosku, niech ogień omija.

Kto kogo łaje, niech sam przykład daje.

Kto komu szkodzi, niech się na szkodę gotuje.

Kto ma dobrego sąsiada, nie potrzebuje płotu.

Kto ma oczy z korka, ten dokłada z worka.

Kto ma pobrzękacze, ma i posługacze.

Kto ma sadło, temu snadno.

Kto ma sumienie w duszy, ten cudzego nie ruszy.

Kto ma żółć w ustach, temu wszystko gorzkie.

Kto małego nie chce, to i dużego nie ogląda.

Kto miecz trzyma, pokój miewa.

Kto milczy, zezwala.

Kto milczy, znać, że przyzwała.

Kto może być swroim panem, niech nie będzie czyimś poddanym.

Kto na dudka stworzony, dudkiem będzie.

Kto na dwóch stołkach siada, ten na ziemię pada.

Kto na prawdzie gra, temu skrzypce o łeb tłuką.

Kto nie był w zamku leskim i dworze boreckim, ten jakby nie bywał w Sanockiem.

Kto nie gasi ognia u sąsiada, jego ściana zaraz się zajmie rada.

Kto nie idzie naprzód, cofa się.

Kto nie skropił chleba łzami/potem, nie będzie miał apetytu.

Kto nie szanuje małego, niewart dużego.

Kto nie winien – ten się bać nie powinien, kto nabroił – niech się boi.

Kto nie zna kary, nie ma miary.

Kto nieprzyjacielowi dobrze czyni, siebie i onego zwycięża.

Kto nigdy głodu nie czuje, temu i nie smakuje.

Kto nosi, ten nie prosi.

Kto o grosz nie dba, ten grosza nie wart.

Kto o jutrze pamięta, temu dziś nie brakuje.