Łabędź
Jest w mym kraju stroma ściana
co się z morza wznosi pian
tam żegnały żagle białe
piękne panny z Bristol Town.
Trzystu nas było w tej załodze,
trzystu pod pokład zagnano nas
bat obwieścił że dziś dla króla
życie oddać nadszedł czas.
Każdy marzy o tym żeby kiedyś wrócić tu
Gdy armada sił królewskich, w morze szła do walki znów.
W porcie czekał dumny okręt który miał nas powieźć w bój,
bój o honor i ojczyznę, chwałę Anglii pośród mórz.
Na pokładzie ciężkiej pracy nie unikaj choćbyś mógł,
w walce zaś pamiętaj o tym, żeś marynarz niebieskich kurt.
Wyrzuć z serca żal i trwogę i niebieski kubrak włóż
Nie oczekuj łaski Boga choć byś konał w głębi mórz.
Pijmy za tych co zginęli w boju gdy okręt kipiał ognie z luf
za naszych braci i za nas samych pijmy zdrowie niebieskich kurt.
Piękna była to fregata, w każdej burcie trzydzieści dział
lecz choć dzielny był nasz " Łabedz ", cholernego pecha miał.
Gdyśmy na Łabędziu naszym pierwszy raz do boju szli,
dwa Hiszpańskie galeony osaczyły nas jak psy.
Jeden Hiszpan dostał cęgi, drugi celnie zadał cios
w piekle walki huku armat, dwa okręty szły na dno.
Śmierć zabrała naszych chłopców zginął "Łabędz " pośród fal
nie czekają już na brzegu piękne panny z Bristol Town.
Trzystu nas było w tej załodze, ja cudem na beczce przeżyłem sam
jak zginęli dzielni chłopcy dzisiaj opowiadam wam.