Cytaty autorów na literę N - Zofia Nałkowska

Młodość Zenona jest ciężka i gorzka, jest niezgodą na świat i niezgodą na siebie, jest od początku zmaganiem się z czułością i cierpieniem.

Miłość poznaje się po cierpieniu.

Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.

I Elżbieta wiedziała, ze starość jest tylko dalszym ciągiem młodości.

Tylko rękom dotykającym potrzebna jest prawda. Oczy umieją widzieć rzeczy, których nie ma.

Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest.

Samotność jest złudzeniem. Myśli człowieka krążą zawsze koło innych ludzi i łączą go z ich obcym losem, który na próżno stara się odepchnąć.

Wszystko zmierzało do tego, aby zachować kształt życia, z którego wyciekła już wszelka treść.

Mężczyźni! Jakiś niższy gatunek ludzki, rodzaj zwierząt, które należy opanować, ujarzmić, tresować, które trzeba umieć trzymać. Poświęca się temu całe życie, całą inteligencję uczucia, całą przemyślność instynktu. Stawarza się nową dyscyplinę psychologiczną, pełną wskazań norm i paragrafów - na próżno.

Ludzie ludziom zgotowali ten los.

Chodzi o to, że musi coś istnieć! Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą.

Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.

Przelękła się, że mogła go była ominąć życiem swoim, nie wiedząc, ominąć na zawsze i bezpowrotnie.

Cokolwiek myślałem i jakkolwiek żyłem, zawsze na dnie znajdowałem to jedno: strach... Strach przed ogromem świata. I strach przed karą... Aż póki nie zrozumiałem, że nie ma przed strachem ucieczki - tylko w poddaniu, tylko w najgłębszej pokorze.

By służyć życiu, nie należy go kochać zbyt silnie.

Rozczarowanie jest cennym darem młodości.

Człowiek robi się podobny do swego losu.

Ludzie giną na wszelkie sposoby, wedle wszelkich kluczów, pod każdym pretekstem. Wydaje się, że nie żyją już wszyscy, że nie ma się przy czym upierać, nie ma przy czym obstawać.

Nie jest jeden człowiek. Jest szereg kawałków czasu nawleczonych na nitkę jednej pamięci.

Samotność jest złudzeniem. Myśli człowieka krążą zawsze koło innych ludzi.