Przez łzy mglisty świat widzę, czekam na słoneczne dni.

Każdego ranka, gdy otwieram swoje oczy, smutek ściera radość a łza moje ręce moczy.

Pojedynczy dzień - za każdą godzinę, której potrzebuję jak tlen. Płaczę po to, by inni poczuli, by się w końcu nauczyli, że życie to jest dar o którym nawet nie marzyli.

Płaczę, bo świat jest warty łez. Płaczę i płaczą inni też.

Upłynęły te dni, kiedy czułem się wolny.

Czekać godzinę - to długo, jeśli miłość ma się przed sobą. Czekać wieczność - to krótko, jeśli miłość będzie nagrodą.

Jeszcze wczoraj u mego boku byłeś, to właśnie przy mnie się rano obudziłeś. Na mnie pierwszą tego dnia spojrzałeś, tylko mi namiętnego całusa dałeś. A potem nastała okropna chwila, ta, w której władczyni czasu nas rozdzieliła. To ona kazała Ci do domu i pracy wracać, a mi tęsknić, czekać i płakać.

O Tobie myślę wciąż, to właśnie z Tobą wiąże mój los. A teraz, gdy jesteś daleko stąd, tęsknię i pragnę stale słyszeć chociaż Twój głos. Lecz nim się obejrzysz wnet kilka dni minie i znów będziemy szczęśliwi, chociaż przez chwilę. Bo dni to razem będą spędzone. Powiedz, że i Ty tego pragniesz, słoneczko Ty moje szalone.

Nawet nie wiesz jak bardzo mi Ciebie brak. Gdy myślę o Tobie me oczy pogrążone są we łzach.

Kiedy tęsknota mnie przygniata, gdy tęsknota mnie przybija, myślę intensywnie o Tobie i wnet wszystko mija.

Gdy Ciebie nie ma tęsknota mnie zżera, po suficie błądzę oczami i tylko z Tobą jestem myślami.

To było niezwykłe spełnienie, jak niebo, jak ziemia, jak ogień płonący w nas. Teraz jesteśmy daleko od siebie i tylko tęsknota łączy nas.

Zawsze chcę iść w Twoją stronę, bo cierpię, gdy me serce jest oddalone. Swoją wędrówkę mogę zakończyć, gdy w miłości uda się nam połączyć.

Gdy jesteś blisko, to świat jest piękniejszy, bo nie ma problemów i znika zły czas. Dopiero, gdy jesteś daleko, to czuję, jak ciężko jest być samą wśród świata ciemnych barw.

Może ja jestem inna, może inny jest mój świat, lecz powiem szczerze, że mi bardzo Ciebie brak.

Nawet tam, gdzie szumią palmy i niebieski płynie Nil, ja o Tobie nie zapomnę, do ostatnich życia chwil.

Tęsknię za Tobą, za Twoim uczuciem i ciepłem. Zapomnieć o Tobie nie mogę, bo zapomnieć nie chcę.

Jak kwiat bez wody, ja bez Ciebie usycham, na sms-a czekam, do komórki wzdycham.

Mały misiaczku, mały robaczku. Jestem w chorobie, że nie mam Cię przy sobie. Chcę się przytulić i mocno wtulić, a także pocałować i z radości zwariować.

Powiedz, dlaczego na świecie tak dziwnie plotą się dni, że zawsze ktoś o kimś marzy, że zawsze ktoś o kimś śni? I dlaczego szczęście ucieka, gdy zdaje się blisko być? I człowiek znów musi czekać i nadal w tęsknocie żyć...