Cóż po pięknej misce, kiedy próżna.

Cudza własność święta, niech każdy to pamięta.

Cudze rzeczy lepsze się zdadzą.

Cudze zawsze lepsze.

Cudzego nie gań, swojego nie chwal.

Cudzy chleb najsmaczniejszy.

Cudzymi rękami dobrze kasztany z ognia wyjmować.

Cudzymi rękami dobrze żar tylko grzebać.

Cukier na języku, żółć w sercu.

Cymbał – im puściejszy w środku – tym głośniej dzwoni.

Czapka na uchu, a wesz na brzuchu.

Czas do szkoły już, leniuszku, a ty jeszcze leżysz w łóżku.

Czas leczy rany.

Czas najlepszy doktor.

Czas najskrytsze rzeczy wyjawi.

Czas nie stoi w miejscu.

Czas utracony nigdy nie wróci.

Czas wszystko łagodzi.

Czasem dłużej drzewa skrzypiącego niżeli zdrowego.

Czego by się człowiek z grzechem uczyć miał, lepiej by tego nie umiał.

Czego nie można poprawić, lepiej cicho w sobie strawić.

Czego nie umiesz odmówić, daj pierwej, niż będą prosić.

Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

Czego rozum nie może, to często czas uleczy.

Czeski błąd.

Często mówiąc, uczy się dobrze mówić.

Często, gdy ktoś chce poprawić, to jeszcze pogorszy.

Częstokroć błądzi ten, kto z pozoru sądzi.

Czterdziestu Męczenników jakich, czterdzieści dni po nich takich.

Czyj chleb jem, tego piosnkę śpiewam.