Nie mów mi, że mnie kochasz.
Nie mów mi, że mnie pragniesz.
Nie mów mi, że mnie chcesz.
Nie mów mi, że za mną tęsknisz.
Nie mów mi, że chcesz wrócić.
Nie proś mnie o wybaczenie,
Bo sam wiesz, że to nie możliwe.
Nie niszcz resztki mojego życia
I pozwól mi zapomnieć.
Choć między nami było szczere uczucie,
Zniszczyłeś je z zimną krwią.
Zraniłeś moje serce tak bardzo,
Że ono teraz, mimo, że kocha,
Marzy by zapomnieć.
Mimo tych kłamstw
raz Ci wybaczyłam.
Dałam drugą szansę
A Ty ją zmarnowałeś.
Chciałeś być blisko,
A teraz jesteś tak daleko.
Chciałeś dać szczęście
A dałeś cierpienie.
Mimo, że kochałeś
Tak perfidnie zraniłeś i zawiodłeś.
Te wszystkie piękne chwile
Pozostaną zapamiętane.
Lecz te złe nie zostaną wymazane,
Bo bardziej złe rzeczy się pamięta.
Mam nadzieję, że swojej decyzji nie będę żałować
Ale nie potrafiłabym już z tobą życia budować.
Każde z nas sobie je na nowo ułoży.
Z inną osoba małżeńskim węzłem połączy.
Każde z nas swoje szczęście znajdzie
I wtedy żal i złość uleci.
Może kiedyś w przyjaźni żyć będziemy
Lecz na razie pozostańmy w ukryciu
by udało się zapomnieć.