Nic piękniejszego nie ma na świecie jak miłość,
co oplata jak jedwabna chusteczka.
Tak delikatna i miła sercu, duszy
jak powiew machnięciem skrzydła gołębia,
który leci z pięknej krainy,
jak macha skrzydłami świeci perłami,
bo to miłość szybuje nad nami.
Tyle ma uroku w sobie co łączy
mnie, ciebie i wielu ludzi.
Ta przecudna pełna słodyczy,
miłość, co w piersi dech zapiera,
ona oczy na świat piękniejszy nam otwiera,
nawet wady nie są tak bolesne i trudne.
Unosi się ponad góry, doliny,
leci tam gdzie jeszcze jej nie ma
niech ludziom ta piękność służy.
Jak śpiew ptaka co piękniej śpiewa,
a w sercu mym i duszy o niej pieśń ma rozbrzmiewa,
co chór Aniołów Panu Bogu śpiewa.
O pięknej miłości, co z obłoków na ziemię spływa,
by uszczęśliwić mnie i ciebie, całą ziemię.
Byś witała dzień z radością,
spać kładła się z miłością.
Życie szanowała swe i cudze,
z pomocą drugiemu służ, przebaczać winnemu,
bo taka jest miłość bliźniego,
dla człowieka drugiego...