Wiersze

• Pieśń dziadowska z Ogrodowej
  Adam Ziemianin
  Nasza ulica
  biedna była
  lecz nie miała
  swego żebraka
  
  Wszystkim raczej
  średnio się żyło
  każdy -jak umiał -
  dziury łatał
  
  Jednak raz trafił
  tu ktoś po prośbie
  nie swój był całkiem
  lecz jakiś przyjezdny
  
  Rękaw mu latał
  i nogawka pusta
  Wczuwał się w rolę
  nawet bez pieniędzy
  
  Czapkę wojskową
  nosił na bakier
  w ręku pudełko
  po konserwie rybnej
  
  W kurzu leżał
  trochę zagrzebany
  tak czuł się
  chyba najlepiej
  
  Mruczał pieśń
  dziadowską
  o końcu świata
  - chwytała za kieszeń
  
  Ludzie mu grosza
  nie żałowali
  już za to samo
  wart był tych pieniędzy
  
  Później go spotkałem
  gdy pił piwo jasne
  ręce już i nogi miał
  na swoim miejscu
  
  Cud się stał chyba
  Cud na Ogrodowej
  wszyscy mówili
  i lżej im było na sercu