Wiersze

• 1.
  Francesco Petrarca
  Jeżeli kogoś w tych wierszach uwiera
  smutek, co w sercu się moim rozgościł
  w czas pierwszych błędów i grzechów młodości,
  gdy byłem innym człowiekiem niż teraz,
  
  tych, którzy miłość znają z doświadczenia,
  przepraszam z wiarą, że chętnie wybaczą
  styl, w jakim myślę i walczę z rozpaczą
  w pustych radościach i próżnych cierpieniach.
  
  Lecz zdaję sobie dziś sprawę i widzę,
  jak długo żyłem w nieżyczliwym tłumie,
  wciąż dostarczając do plotek tematu,
  
  przez co za siebie samego się wstydzę,
  odczuwam skruchę i dobrze rozumiem,
  że snem jest to co podoba się światu.
   
   
   
  z: Drobne wiersze włoskie 
   
  Przeł. Jarosław Mikołajewski