1.

Jeżeli kogoś w tych wierszach uwiera
smutek, co w sercu się moim rozgościł
w czas pierwszych błędów i grzechów młodości,
gdy byłem innym człowiekiem niż teraz,

tych, którzy miłość znają z doświadczenia,
przepraszam z wiarą, że chętnie wybaczą
styl, w jakim myślę i walczę z rozpaczą
w pustych radościach i próżnych cierpieniach.

Lecz zdaję sobie dziś sprawę i widzę,
jak długo żyłem w nieżyczliwym tłumie,
wciąż dostarczając do plotek tematu,

przez co za siebie samego się wstydzę,
odczuwam skruchę i dobrze rozumiem,
że snem jest to co podoba się światu.
 
 
 
z: Drobne wiersze włoskie 
 
Przeł. Jarosław Mikołajewski